Twee jaar geleden werd de Coalitie Erbij gepresenteerd, een Nationale Coalitie tegen Eenzaamheid. Dat klonk als een Deltaplan. Eenzaamheid is een groeiend, maar grotendeels onzichtbaar probleem. En eenzame mensen zijn moeilijk te bereiken. Uit onderzoek blijkt dat in Nederland rond een miljoen mensen sterk vereenzaamd zijn of zich erg eenzaam voelen. Coalitie Erbij is een landelijk samenwerkingsverband van dertien vrijwilligers- en belangenorganisaties en maatschappelijk betrokken bedrijven, onder wie de Zonnebloem, Humanitas, het Nationaal Ouderenfonds en de KPMG. Zij willen dat eenzaamheid meer politieke aandacht krijgt, dat er meer onderzoek naar wordt gedaan en, vooral, dat Nederland er de strijd tegen aanbindt. De bundeling van krachten en interne kruisbestuiving leidden tot nieuwe initiatieven, zoals een jaarlijkse Week tegen Eenzaamheid. Bestaande organisaties als Burendag en Van Harte restaurants kregen een impuls iets extra’s te doen aan eenzaamheid.
Als aanjager lijkt de Coalitie Erbij meerwaarde te hebben. Ze bereikt professionals, politici en de publieke opinie en dat zal de schil rondom mensen die eenzaam zijn mogelijk versterken. Maar heeft de doelgroep zelf baat bij deze inspanningen, meer dan van de deelnemende, actieve organisaties afzonderlijk? Een woordvoerder van Coalitie Erbij laat weten dat men er nog niet in is geslaagd de ambities waar te maken. ‘De intenties zijn er wel, maar die komen er onvoldoende uit. Dat komt door geldgebrek en moeizame fondsenwerving. We hebben contact met tientallen gemeenten, zij blijken niet te weten wat ze tegen eenzaamheid kunnen doen. Coalitie Erbij zelf organiseert geen concrete acties of activiteiten.’ Oef, dat klinkt minder veelbelovend als het leek. Laat de goede bedoelingen van Coalitie Erbij niet verzanden in bureaucratie. Een overaanbod zonder de vraag te bereiken, laat staan de beantwoorden: dat is ouderwetse politiek. Ga op de mensen zelf af!