Eigen Kracht conferenties in families/gezinnen of buurten die dreigen te kapseizen, zijn hot. Simpelweg omdat ze werken én goedkoop zijn. Een gezin dat in de problemen zit of buurtbewoners die met elkaar overhoop liggen, nodigen hun netwerk rond de tafel, praten (uit) en maken afspraken over onderlinge steun en praktische oplossingen. Ongeveer 1000 gezinnen per jaar doppen op het ogenblik min of meer op eigen kracht hun boontjes, mét hun familie, vrienden en buren dus. Afgaand op de berichten op de site van de Eigen Kracht Centrale tot ieders genoegen. Sociale winst is dat er krachten worden aangesproken die weinigen voor mogelijk hielden en dat families/buurten zelf de regie houden. Ze komen niet aan een ‘hulpinfuus’ te liggen, zoals sommigen dat tegenwoordig denigrerend noemen. Noch raken ze verstrikt in slecht functionerende ketenzorg van -tig, langs elkaar heen werkende instellingen. En dan zijn er nog de financiële voordelen, want goedkoper dan ‘eigen kracht’ is er niet. Bij Eigen Kracht conferenties kan zelfs de coördinator een vrijwilliger zijn. Samenredzaamheid past in het zorg- en welzijnsbeleid van vandaag, ja, ís dat beleid: eerst eigen verantwoordelijkheid nemen en in eigen omgeving hulp zoeken, en pas als dat onmogelijk is een beroep doen op professionele zorgverleners. Wie kan tegen zelf- en samenredzaamheid zijn, niemand toch? Fantastisch!
Maar wat er mensen in het netwerk aanschuiven die het erg met zichzelf hebben getroffen, de wijsheid in pacht (denken te) hebben en het betreffende gezin/de buurt wel eens zullen vertellen hoe men de problemen moet oplossen? Dan is eerder sprake van een Eigen Krachtmeting. En wat als het bewuste gezin de vuile was juist níet tussen familieleden, vrienden en buren wil ophangen? En buurtbewoners het liefst hun eigen leven leiden en verder met rust willen worden gelaten? Eigen Kracht wordt erg rooskleurig voorgesteld, geromantiseerd en geïdealiseerd, alsof het een panacee is voor alle tekortkomingen van professionele inzet. Je hoeft maar naar De Rijdende Rechter te kijken om te weten hoe buren elkaar het leven zuur kunnen maken. Als professioneel paternalisme plaats maakt voor onprofessioneel paternalisme en deskundige bemoeizorg ondeskundige bemoeizucht wordt, met sociale controle als bonus, dan ben je als buurt of gezin verder van huis. Figuurlijk dan, want in werkelijkheid haal je de ellende juist in huis. Letterlijk.