De internationale orde, het westerse financiële systeem, de Europese Gemeenschap, de PvdA: allemaal trillen ze op hun grondvesten. Toch is er meer maakbaar dan deze donkere wolken ons doen geloven. In deze Waterstof schetsen auteurs vergezichten die licht en lucht geven. Derk Loorbach, verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, zet alternatieven als decentrale energievoorziening en regionale voedselproductie tegenover verschillende systeemcrises en wijst op het zelforganiserend vermogen in onze samenleving. Ook Herman Verhagen, consultant duurzame ontwikkeling, ziet voorlopers in duurzame ontwikkeling de kansen van morgen creëren. ‘Grote bedrijven zijn de motor van verandering. Consumenten vragen om duurzame producten. We naderen het kantelpunt’, schrijft hij in zijn binnenkort te verschijnen boek De Duurzaamheidsrevolutie. Een voorpublicatie. Femke Brandt neemt in haar column Hilarisch vegetarisch de vegetarische consument op de korrel. De linkse samenwerking staat, heel energiezuinig, op de waakvlam. Annemiek Onstenk blogt links een vuurtje. Zij bespreekt ook een themanummer van Socialisme & Democratie over verheffing. David Hollanders, verbonden aan de TU Delft en de Universiteit van Tilburg, doet uit de doeken dat niet jongeren of ouderen het beste af zijn met het gesloten pensioenakkoord, maar werkgevers en vermogensbeheerders. In reactie op het stuk Gelukskoorts van Fleur Wirtz in ons vorige nummer ziet Kees de Schepper, promovendus Taalwetenschap aan Radboud Universiteit Nijmegen, het subsidiëren van kunst als een secundaire arbeidsvoorwaarde voor beter opgeleiden. ‘Geen geld naar voetbal, wel naar hogere cultuur.’
http://www.waterlandstichting.nl/?p=waterstof&s=bekijken&id=62