Het andere Nederland van progressief en/of links (en ieder die zich daarbij wil aansluiten) sluimert, beraadt en hergroepeert zich. De SP is in de peilingen momenteel de grootste partij, de PvdA krijgt een nieuwe partijleider en, naar verwachting, nieuw elan, GroenLinks heeft stevig onderbouwde alternatieve plannen, D66 houdt de handen vrij maar zal ‘het linkse midden’, als het zover is, zeker versterken. Belangrijker dan de politieke partijen, zijn echter bewegingen en groepen die tegen het ‘graaierskapitalisme’, en het kabinet dat daar te weinig grenzen aan stelt, te hoop lopen. Niet alleen Occupy, werknemers van de sociale werkvoorziening, pgb-houders, schoonmakers, de cultuursector, studenten en leerkrachten. Ook anderen. Iris Groen verwoordt de ‘honger’ naar een andere toekomst, naar ‘duurzaamisme’. Ze is woordvoerder van NL en roept twintigers op tot niets minder dan revolutie. Andersglobalist Christian Scholl analyseert de protesten tegen Top’pen van o.a. de Wereldhandelsorganisatie, zoals de Battle of Seattle. Sociale bewegingen moeten steeds andere gedaanten aannemen om inkapseling te voorkomen, schrijft hij. Josip Kesic betoogt dat politici en media zich bezig moeten houden met echte problemen in plaats van met hun authenticiteit. Ook Femke Brandt heeft, na een week experimenteren met raw food haar bekomst van authenticiteit. En anders Rineke van Daalen wel. Dat zogenaamd ‘eerlijke’ met de handen werken en die goede oude ambachtsschool: vermolmde socialistische retoriek. De actualiteit ten slotte: Tobias Reijngoud ondervraagt Evelien Tonkens over marktwerking in de zorg. Tonkens is Tegen. Ze wil het Ziekenfonds (of een look-a-like) terug.
http://www.waterlandstichting.nl/?p=waterstof&s=bekijken&id=64