Waterland is momenteel een stichting in slaaptoestand. Dat geldt niet voor Waterstof. Integendeel. Waterstof wil scherp en bij de tijd zijn, een denktank en platform van en voor progressief Nederland. Prikkelend, analyserend en inspirerend met bites. Daarom veranderen we van spreekbuis van Waterland in pro-sument van (zelf)kritische bubbels. Andrea Wagemans maakt onderscheid tussen een rechtse en een linkse variant van eigen verantwoordelijkheid. Links doe-het-zelven is een recht, rechtse zelfredzaamheid een plicht. Het verschil zit ook in de rol van de staat. Ook Shivant Jhagroe en Josip Kesic schrijven over het heft in eigen hand nemen, en wel door ethisch consumeren. Fabrikanten spelen daar echter handig op in, waardoor consumptie niet alleen de oorzaak is van de excessen als vervuiling en uitbuiting, maar ook de oplossing. Nederland is in de ban van het ‘zich thuis voelen’, stelt Jan Willem Duyvendak. Daar is vooral op tegen dat het zich niet leent voor nationale politiek en bevolkingsgroepen uitsluit. August Hans den Boef hekelt de herhaaldelijke vergiffenis voor falende bankiers, bestuurders en andere regenten, voor hem het bewijs dat de meritocratie niet functioneert. ‘Sociaal’ leenstelsel klinkt goed maar zorgt voor doctorandussen ‘met een portemonnee vol gaten’, betoogt José Verwaal. Bovendien komt de ontplooiing van studenten in het gedrang. De werkloosheid neemt toe, net als het aantal mensen met een burn out. Dirk de Hoog sluit zich aan bij initiatieven en denkers die de plaats van arbeid(stijd) fundamenteel ter discussie stellen. Een nieuw Plan van de Arbeid? Leonhard de Paepe tot slot schreef voor boekhandel Atheneum en Waterstof een recensie van Arabieren kijken. ‘De Arabier is een blinde vlek.’
Lees verder http://www.waterlandstichting.nl/?p=waterstof&s=bekijken&id=70#Redactioneel