Na de aardbeving in Nepal begin dit jaar bleken er rond 800 Nederlanders in dit land te wonen en werken. In de Filipijnen zijn dat er 400. Ook in Oeganda leven permanent rond 500 Nederlanders. Hongkong telt 6000 Nederlandse inwoners. In Spanje wonen, werken en/of rentenieren ruim 50.000 Nederlanders, net als in Zuid-Afrika.
Zomaar wat arme en rijke landen met zomaar een flinke kluit tot duizenden Hollanders die er wortel schoten. We noemen hen geen economische vluchtelingen of gelukzoekers die, Mark Rutte zou zeggen ‘shoppend’, over de wereld trekken, maar globetrotters of zelfs pioniers en kolonisten. Avonturiers die, in de sporen van stoere Nederlandse zeehelden de wereldzeeën bevaren en voet aan wal zetten waar het bevalt en men handel in ziet. Na de Tweede Wereldoorlog emigreerden tot in de jaren 60 bijna een half miljoen Nederlanders overigens wel omdat ze hier geen perspectief zagen of vreesden voor een derde wereldoorlog. Gewoon (economische) vluchtelingen dus.
Nederlanders wonen en werken over de hele wereld. Vreemd dat veel landgenoten denken dat Hollanders in andere landen alleen maar voorspoed brengen, terwijl de wereldburgers die hier aankomen alleen maar welvaart zouden komen halen. Misschien dat onze expats abroad hun stem eens kunnen laten horen en in goed christelijk Nederlands duidelijk maken dat wat wij willen dat ons geschiedt, wij dat ook anderen niet misgunnen.
(En even voor de duidelijkheid: grondhouding van gelijke behandeling is wat anders dan zeggen Iedereen een huis, baan of uitkering. Nederlanders die buiten Nederland wonen, werken ook, maken gebruik van collectieve voorzieningen, gaan naar de dokter overal ter wereld. Dus moeten anderen een bestaan hier op kunnen bouwen. Gewoon achterin de rij aansluiten en op hun beurt wachten voor een woning en werk.)