Plus Magazine – 2008
“Er is in Nederland nog één gebied met oorspronkelijke natuur en dat is het Waddengebied. Je kunt je als mens nog nietig voelen in dit grootste getijdengebied ter wereld. De sensatie van leegte die toeristen op de gletsjers in Nepal zoeken, vind je ook bij ons op de Wadden. De Waddenzee is ondiep en staat bij eb zelfs droog. Het water is er dus relatief warm. Daardoor ontstaat uniek leven op de bodem van de zee: kiezelwieren, plankton, zeegras, kokkels, garnalen, vissen… Dat trekt scholeksters, rosse grutto’s, wulpen, kluten en tientallen andere vogelsoorten aan, maar ook zeehonden die hier hun jongen krijgen. De Waddenzee is onvervangbaar en uitzonderlijk. Daar moet je voorzichtig mee zijn. Het is weliswaar een internationaal, nationaal en regionaal beschermd gebied, maar toch proberen vissers, energieproducenten, gemeenten en ondernemers steeds weer onder die bescherming uit te komen. Er zijn nu teveel industriële activiteiten, zoals de gaswinning en de intensieve visserij. Die brengen schade toe. Als de bodem daalt door gaswinning en de zeespiegel bovendien stijgt door klimaatverandering, krijgt de Waddenzee een ander karakter waardoor de diversiteit van soorten afneemt. Dat proces is al ingezet, de natuurlijke mosselbanken weg, dat waren de koraalriffen van het Wad.
De gaswinning is tegenwoordig, mede door toedoen van natuur- en milieuverenigingen, omgeven door zeer strenge wetgeving. Maar je kunt er vergif op innemen dat er over een paar jaar weer een nieuwe aanvraag komt om te mogen boren naar andere gasvelden. De discussie over de mosselvisserij loopt al vanaf 1990. Er is allang aangetoond dat visserij schade toebrengt, maar nu drijft de vissersbranche de zaak toch weer op de spits. Het lijkt aan politieke wil te ontbreken om de Waddenzee écht te beschermen. Er zou een totaalplan gemaakt moeten worden voor duurzame ontwikkeling, waardoor beperkte economische bedrijvigheid kan plaatsvinden zonder het wezen van het Waddengebied aan te tasten. Een plan met ontzag voor de natuurwaarden van de Waddenzee en dat de bescherming serieus neemt, zodat je achteraf niet allemaal procedures nodig om de schade in beeld te brengen en te repareren.”