Elske ter Veld (PvdA) barstte in 1993 in tranen uit tijdens de persconferentie waarop ze haar aftreden als staatssecretaris bekend maakte. Hoe vaak is het beeld van de snikkende Ter Veld op tv herhaald? En vooral: wat wilden de tv-makers ermee zeggen? Vrouwen en politiek, een tranendal? Onlangs liep SP-voorman Jan Marijnissen huilend weg van de microfoon, toen hem een reactie werd gevraagd op het uit de politiek stappen van fractievoorzitter Agnes Kant. Ik heb het fragment niet meer teruggezien op tv. Idem dito voor het (roerende) shot waar oud-politicus en bewindsman Marcel van Dam een traantje wegpinkt in verband met het overlijden van zijn kameraad Hans van Mierlo.
Maar er is meer veranderd. De ene na de andere volwassen man doet op tv zijn verhaal over het seksueel misbruik door priesters en, in minder mate ook nonnen, dat hem als kind op een katholiek internaat of katholieke school is overkomen. En (aanstaande) vaders stappen uit de politiek omdat ze meer tijd willen doorbrengen met hun kinderen.
In het openbaar huilen, praten over hun gevoel en bewust kiezen voor een combinatie van arbeid en zorg. Het kan allemaal zonder belachelijk gemaakt te worden. Is dit een inhaalslag van mannen, breken zij door hún glazen plafond?
Nu is een eerlijker verdeling van de macht en het geld aan de beurt.