Een regenachtige zondagmiddag half augustus 2011 in een bioscoop in een buitenwijk van Boston, Massachuchetts USA. Dames op leeftijd schuifelen binnen met een kingsize beker popcorn. Enkele honderden oudere, blanke vrouwen zijn afgekomen op een voorstelling van de film The Help, naar de gelijknamige roman van Kathryn Stockett, in het Nederlands vertaald als Een keukenmeidenroman. De film gaat, net als het boek, over het onrecht en racisme waaraan zwarte dienstmeiden enkele decennia geleden nog blootstonden in blanke well to do families in het Amerikaanse Zuiden. Zwarte vrouwen werd wel de zorg voor de blanke kindertjes toevertrouwd, maar ze mochten geen gebruik maken van de blanke wc. Wel koken voor de vriendinnen van mevrouw, geen recht op een eerlijk proces na het ontvreemden van een achter de bank gevonden ring, om de studie van een kind mee te betalen. Gewoon afgeranseld door de politie.
De zwarte vrouwen waren als moeders voor generaties blanke kinderen, maar werden zonder omhaal ontslagen als het de werkgever betaamde. Het boek van Stockett, zelf kind met dierbare herinneringen aan haar zwarte help, ontketende met haar boek een kleine revolutie. Getuige de emoties tijdens en na de film in Boston, doet de film dat nog eens dunnetjes over. It still happens, vertrouwt een kleine oudere dame me toe, niet alleen vroeger en niet alleen in het Zuiden, ook nu nog en overal in de Verenigde Staten. Er wordt druk nagepraat. Het aan de kaak stellen van racistische omgang met bedienden raakt in de VS een gevoelige snaar.
Zwarte recensenten hebben de film met gemengde gevoelens ontvangen. Het boek en de film zouden teveel vanuit het perspectief van blanken zijn gemaakt. In het echt was het bovendien nog erger. Omdat The Help vooral over de relatie tussen witte mevrouwen en hun zwarte hulpen gaat, blijft bijvoorbeeld seksueel misbruik door de heer en/of zoon des huizes onderbelicht.
Ondanks deze kanttekeningen is de film zeer de moeite waard, al is het maar om het hilarische hoogtepunt uit het boek verbeeld te zien: de grootste raciste krijgt, letterlijk, een koekje van eigen deeg. Zíen dus, al komt de film pas begin 2012 in de Nederlandse bioscoop.