‘Je bent wat je doet,’ stelde sociaal ondernemer John Beckers op het 9de landelijke Welzijnsdebat, begin oktober in Utrecht. Hij vergeleek de welzijnsbusiness met Apple. Sociale professionals moeten wat Beckers betreft een merk neerzetten, een sterk merk, geformuleerd vanuit een missie. Daarin staan de vragen/behoeften van mensen centraal. Zo heeft hij dat zelf gedaan met WIJ in Breda, een organisatie waar ouderen terecht kunnen voor ondersteuning en vrijetijdsbesteding. In plaats van een organisatie, noemt Beckers WIJ liever een gemeenschap. Er zijn meer vrijwilligers dan professionals. De laatsten maken zich steeds meer overbodig. Verleidt mensen, door Beckers klanten genoemd, van je diensten gebruik te maken en blijf jezelf vernieuwen, aldus Beckers. ‘Klanten moeten energie van je krijgen. Dan komen ze graag naar je toe en willen er nog voor betalen ook.’
Sterke merken verkopen zichzelf. Zoals Eigen Kracht, Van Harte restaurants, Beursvloeren en Eropaf. Er zijn ongelofelijk veel van dergelijke inspirerende initiatieven en projecten in Nederland. Van onderop tot stand gekomen, met of (steeds meer) zonder overheidsgeld. Bij die krachtige, creatieve initiatieven steken sociale professionals bleek af. Beklagen ze zich over de vele papieren verplichtingen of een dreigende subsidiestop, dan zijn ze kommer en kwel zeurpieten, die het gelijk van de critici bewijzen. Instituties als welzijnsorganisaties zijn eerder een sta in de weg dan een hefboom voor eigen-kracht-en-energiecentrales. Komt het daardoor dat er uit het gehoor op het Welzijnsdebat, georganiseerd door Zorg + Welzijn en Reed Business Events, weinig reactie op de sprekers komt? Merkloze welzijnswerkers veranderen te langzaam, horen ze elk welzijnscongres en daarom krijgen ze telkens een figuurlijke schop onder hun kont. Tot de gemeente de financiering van hun club stopt en ze ook letterlijk op straat staan. Daar moeten ze toevallig toch zijn om outreachend te werken en burgers in hun kracht te zetten, maar dan nu als vrijwilliger.
De eigen verantwoordelijkheid van het kabinet-Rutte en de eigen krachtbeweging komen mooi synthetisch samen. Tenminste in het sociale domein. Want banken die nat gaan door risicobeleggingen worden gestut door de overheid. Huiseigenaren die zich te diep in de hypotheekschulden hebben gestoken, komen in aanmerking voor hulp van de overheid. De Europese Gemeenschap redt zelfs hele landen die door wanbeheer kopje onder (dreigen te) gaan. Kwetsbare burgers als psychiatrische patiënten en ouderen met beperkingen moeten echter zichzelf redden. En steeds meer buurthuis- en opbouwwerkers dus ook. Tenzij ze zichzelf voortdurend opnieuw uitvinden. Heb je daar geen innovatiegelden voor?