In ons woongebouw eindigt de (buiten)brandtrap met een gesloten deur. In plaats van met een snelle, eenvoudige handeling kun je alleen naar buiten wanneer je met je huissleutel het slot opendraait. Bij calamiteiten in een gebouw met ruim 70 huishoudens lijkt me dat onveilig (en niet voldoen aan de brandveiligheidsvoorschriften). Dus de woningcorporatie, Stadgenoot, voorjaar 2012 gevraagd dit foutje te herstellen en aan de binnenzijde van brandtrapuitgang een deurklink aan te brengen. Zo gezegd zo gedaan, zou je zeggen. Maar nee. Ik heb het verzoek langs verschillende wegen zes keer herhaald, maar nog altijd zit de brandtrapuitgang van binnen op slot. Omdat er huurders en kopers in het gebouw wonen, moest er over worden vergaderd wie voor de kosten opdraaide, hoorde ik een keer als verklaring. Let wel, het gaat hier over een deurkruk.
Na de zomervakantie heb ik het maar eens hogerop gezocht. Wie houdt toezicht op de naleving van brandveiligheidsvoorschriften? Internet (de sites van de brandweer, gemeente, Bouw- en Woningtoezicht, stadsdeel) bood onvoldoende soelaas, dus belde ik de brandweer Amsterdam/Amstelland. Die blijkt in deze alleen te adviseren, niet te handhaven. Men verwijst mij naar het stadsdeel. Gemeentelijk toegangsnummer 14 020 is twee dagen lang ‘in gesprek’ dus ik probeer het via een meldingsformulier. Dezelfde dag nog een behulpzame ambtenaar aan de lijn, die reageert op de melding. Hij zal het verzoek om handhaving/toezicht bij de juiste ambtenaar op het stadsdeelkantoor Oost bezorgen. De volgende dag een telefoontje vanuit dat kantoor: ‘Mevrouw, u moet niet bij ons zijn, wij handhaven alleen in de openbare ruimte en dit gaat over een gebouw!’
Als burger moet je zelfredzaam zijn, verantwoordelijkheid en eigen initiatief nemen… maar maandenlang tevergeefs bedelen om een deurklink gaat wel ver.
Krukken zijn het, de instituties die hun verantwoordelijkheid niet nemen of afschuiven!