Annemiek Onstenk Journalist

tekst, redactie & research

Politiek

Wie heeft de grootste?

door

Nederland is in crisis. Duizenden mensen verliezen hun baan en de maatschappij staan mega-bezuinigingen te wachten. Maar Balkenende en Bos doen een wedstrijd ver plassen: wie wordt de grootste bij de Kamerverkiezingen op 9 juni? Wilders doet ook een duit in het zakje. Hij kondigt, in de stijl van Pim Fortuyn, aan dat de PVV bij de parlementsverkiezingen de grootste partij wordt en hij premier.

Gaat het hen om het land en zijn problemen of alleen om de macht? Tijdens het napraten over de val van het kabinet, zei Wouter Bos dat een politiek leider beter in de Tweede Kamer kan zitten dan in het kabinet. Gevoelige vraagstukken à la de Nederlandse steun voor de inval in Irak, vormen dan minder explosief materiaal. Anderhalve week later is hij toch de kandidaat-premier van de PvdA. Of hij ook lijsttrekker wordt, moet het PvdA-congres in april beslissen.

Demissionair premier Balkenende wil het premierschap continueren. Het CDA-bestuur heeft hem direct na de aankondiging van vervroegde verkiezingen aangewezen als kandidaat-premier. Het congres van zijn partij moet er nog mee instemmen. Wordt het CDA niet de grootste en hij geen premier, dan vertrekt Balkenende. Hij neemt niet plaats in de Tweede Kamer.

Wilders hoopt wellicht op self fulfilling prophecy. Hij hijst zichzelf op het schild, zodat kiezers alvast kunnen wennen aan het idee: premier Wilders! Hij gaat overigens naast zijn Tweede Kamerlidmaatschap ook in de Haagse gemeenteraad zitten. Een dubbel mandaat is kennelijk heel wat anders dan een dubbele nationaliteit.  Straks kunnen we het novum aanschouwen van een premier in het lokaal bestuur.

Oh, was het maar vast 9 juni 00.00 uur, ik kan niet wachten. Democratie als het gezelschapsspel ‘Wie van de drie?!’

Wie heeft de grootste: Jan Peter, Wouter of toch Geert?

Gehoofddoekte monoloog

door

In het buurthuis, in de metro, in het stadsdeelkantoor, op het schoolplein en bij de voetbalclub. Vandaag zie ik overal hoofddoeken. Turkse vrouwen in het buurthuis volgen een cursus. Ze ontmoeten elkaar daar wekelijks en doen maatschappelijk mee, zoals dat van hen wordt verwacht. Zou het weer niet goed zijn. Zonder hoofddoek mogen ze er misschien niet naar toe, dan gaat Wilders dáár weer over klagen.

Op het metrostation passeer ik een vrouw met een prachtig gezicht, omringd door strakke hoofddoeken in verschillende kleuren. Ze ziet er niet uit alsof ze door Geerteman bevrijd hoeft te worden, eerder zelfbewust. Wie weet is het niet haar vader of broer die haar dwingt het hoofd te bedekken, maar wil ze dat zelf, om erbij te horen of vanwege het geloof.

De vrouwen en meisjes met hoofddoek die ik ken, dragen die zoals strijdbare homo’s en lesbische vrouwen de  roze driehoek: ooit een brandmerk, later een symbool voor coming out, nu van uitdagende trots. De hoofddoek is ook girlpower en fashion.

De argumentatie achter de hoofddoek (mannen niet in verleiding brengen) is geen emancipatoir verhaal nee, maar veel geëmancipeerde vrouwen dragen een hoofddoek. Als vrouwen met hoofddoek lijden onder een dubbele moraal, die mannen toestaat wat hen wordt ontzegd, dan moet dáár de strijd mee worden aangebonden. Laten we ons druk maken over geweld tegen vrouwen, over fundamentalisme, isolement, uitsluiting en discriminatie, niet over symbolen.

Het gaat de Partij voor de Vrouwen vast ook helemaal niet om die hoofddoeken, de PVV – met overigens vrijwel uitsluitend mannen op zichtbare posities – is immers voor vrijheid. Het is provocatie, pure uitlokking, in de hoop dat er een moslim of moslima met woede, agressie of erger reageert, zodat Geert W. weer een ‘bewijs’ heeft dat de islam een gewelddadige godsdienst is. Met film Fitna lukte het niet om moslims uit de tent te lokken, dus wordt een nieuwe (vermeend) zwakke plek gezocht. De zogenoemde ‘kopvoddentax’ en het voorgestelde hoofddoekjesverbod is niet zozeer op vrouwen, maar vooral op mannen gericht. Kunnen zij deze beledigingen op zich laten zitten? Ja, dat kunnen ze.

Laat je niet  provoceren en ga 3 maart allemaal met een hoofddoek om naar de stembus.

Raadplegingen

door

Laten we ouderen in verzorgingshuizen en woon/zorgvoorzieningen in een referendum vragen of zij van mening zijn dat zij zelf voor ‘wonen’ moeten gaan betalen en alleen ‘zorg’ nog uit de AWBZ  wordt vergoed. Is er geen draagvlak voor deze voorgenomen maatregel, dan komt die er niet.

Vraag scholieren of hun school meer uren les per jaar moet gaan geven en geiten zonder Q-koorts of ze vinden dat ze geruimd moeten worden. Laten we zorggebruikers de vraag voorleggen of de maandelijkse zorgtoeslag omhoog of omlaag moet en Afghanen of Nederland de missie in Uruzgan moet verlengen of stoppen.

Een algemene volksraadpleging zal uitwijzen of er een drie vierde meerderheid is voor de revolutionaire CDA-pilot voor zelfbestuur die heden ten dage ons land beroert.

Wilders? Spreekt u mee.

door

W: ‘U spreekt met de Hulpactie Haïti, wat kan ik voor u doen?’

O: ‘Ik wil mijn donatie doorgeven en de organisatie een tip aan de hand doen.’

W: ‘Welk bedrag wilt u doneren en wat is uw tip?’

O: ‘Ik ben zzp’er en heb deze week aangifte omzetbelasting over 2009 moeten doen. Ik zat net onder de grens waarop je btw afdraagt. Gelukkig maar, nu kan ik dat bedrag aan hulporganisaties in Haïti geven. Misschien kan de belastingdienst de omzetbelasting over 2009 van alle kleine zelfstandigen tot een bedrag van €1500,= per zzp’er aan Haïti schenken? Uw stem lijkt overigens sprekend op die van Geert Wilders.’

W: ‘Spreekt u mee.’

O: ‘Huh, u bij een hulpactie voor een straatarm zwart land?! Wat een verrassing!’

W: ‘Ja, voor noodhulp maak ik een uitzondering. Het gaat hier om een natuurramp, dan help je elkaar.’

O: ‘U leidt noodgedwongen een heel beschermd bestaan, dus krijgt al het nieuws vast vooral via die vermaledijde media. Heeft u op tv gezien dat er vanmiddag ruim honderd Haïtiaanse kinderen zijn aangekomen in Nederland, waarvan de meeste zijn geadopteerd en hier blijven?’ 

W: ‘Ze zijn welkom.’

O: ‘De immigratiestop uit niet-westerse landen voor vijf jaar die u bepleit, geldt niet voor hen?’

W: ‘Het zijn onschuldige kinderen.’

O: ‘Dat immigranten de eerste tien jaar van hun verblijf in Nederland geen recht op een uitkering hebben, zoals u voorstelt, geldt ook niet voor hen?’

W: ‘Ze zullen behandeld worden als alle andere adoptiekinderen van buiten Nederland en de EU.’

O: ‘En het maakt niet uit wat ze kosten? Of verwacht u dat kinderen uit een katholiek land minder problemen opleveren dan uit een islamitisch land?

W: ‘Mevrouw, ik moet weer eens verder, er willen meer mensen doneren.’

O: ‘Nog één ding, meneer Wilders. Een deel van Haïti is met de grond gelijk gemaakt, letterlijk. Als volwassen landgenoten de Haïtiaanse kleintjes willen volgen, wat dan?’

W: ‘Mijn partij is tegen het open deurbeleid van Nederland. Nederland is vol. Ik wil niet dat vreemdelingen blijven toestromen. Het zijn gelukszoekers, daarvan hebben we er nu genoeg. Maar ik zit hier nu als mens, mevrouw, niet als PVV-leider. Blijft u aan de lijn, dan noteren we uw gegevens. Goedenavond mevrouw.’

Winteropvang

door

Vreedzaam zitten de daklozen bij elkaar.  De nachtopvang bij het Amsterdamse Centraal Station is in een relatief kleine ruimte. De eerste uren na openingstijd (20.00u) schuiven de meeste aanwezigen aan bij een van de tegen elkaar geschoven tafels. Er wordt erwtensoep en brood met vleeswaren gegeten, thee of koffie gedronken, gerookt en, door enkelen, gepraat. Eén man stalt zorgvuldig zijn die dag verzamelde sigarettenpeuken voor zich uit. Een ander haalt vier pakjes gerookte paling van de HEMA uit z’n tas, eet er één leeg en legt drie pakjes in de koelkast. De enige vrouw in het gezelschap houdt zich afzijdig. Ze drinkt veel thee, maar wil niks eten. De drie pc’s, die in een muur zijn ingebouwd, zijn constant bezet.

De mensen die deze avond beschutting zoeken tegen de aanhoudende vrieskou vormen een bont gezelschap. Oost-Europeanen, (Surinaamse) Nederlanders, Engelsen, een Italiaan, een Duitser, een Algerijn en een Fransman. Zij hebben zich ’s middags bij het Amsterdamse Leger des Heils  opgegeven voor een slaapplaats. Om te voorkomen dat bijvoorbeeld een luidruchtige alcoholist iedereen ’s nachts wakker houdt, is er geen vrije inloop. Vrijwilligers van de Regenboog en Amsterdamse Vriendendiensten laten alleen mensen binnen die zich hebben aangemeld. Mensen die op de bonnefooi langskomen, kunnen er pas in als ’s avonds laat blijkt dat er slaapplaatsen onbezet blijven.

Onderling en tegenover ons, vrijwilligers, maakt men zich vooral in het Engels verstaanbaar. Niet alleen de afkomst van de bezoekers is divers, ook hun achtergrond verschilt. Een Nederlandse man zwerft al 25 jaar en heeft het naar eigen zeggen prima naar zijn zin. Een andere Nederlander zegt dat hij ook bij vrienden kan slapen, maar dat hij naar de nachtopvang moet om recht op zijn daklozenuitkering te houden. Twee Polen zijn naar Nederland gekomen om geld te verdienen. Zij hebben seizoensarbeid gedaan in de bloementeelt, zitten nu zonder werk en kennelijk ook zonder geld en onderdak. Eén van hen is stratenmaker en wil als het lente wordt weer aan de slag. De vrouw, die graatmager is en wellicht verslaafd, komt uit Hongarije. De Duitser slaapt doorgaans op een woonboot, maar omdat daar geen kachel is drijft de kou hem naar de winteropvang. 

Drie mannen verheugen zich over het vooruitzicht dat zij de volgende dag hun vriendin weer zullen zien. Een van hen tovert een mooi zwart lingeriesetje uit zijn koffer, dat hij zijn geliefde morgen wil geven. Maar het kan ook zijn dat hij alleen de lingerie heeft en nog een vrouw zoekt die daarin past.

De activiteitencoördinator van de opvang, die zich voorstelt als ‘Serviër zonder land’,  is al de hele dag bezig in het pand. Hij vertelt dat een aantal van de slapers ook overdag komt en dan meewerkt met het schoonmaken van de ruimte of met de veegploeg buiten de omgeving  netjes houdt.

Als de avond vordert, daalt de ene na de andere bezoeker af naar de kelder, waar de door het Rode Kruis geleverde veldbedden worden bewaard. De meesten mensen zetten zelf hun bed op. Tafels en stoelen worden opgestapeld, zodat er plek is voor twintig bedden. Rond half tien liggen de eersten al onder de rode wollen deken die er voor iedereen is.  Een enkeling houdt zelfs z’n schoenen aan in bed. De sigarettenpeukenverzamelaar, die de hele avond geen woord heeft gezegd, slaapt in met een peuk in z’n mondhoek. De Hongaarse ligt half verscholen achter een muur in een hoekje van de ruimte. De Duitser rolt zijn slaapzak uit op de grond. Hij is zelfvoorzienend, een bed heeft hij niet nodig. De overige aanwezigen roken en praten nog wat met gedempte stemmen. Ze drinken cactroentjes, limonade met cactus- en citroensmaak. Om elf uur gaan de pc’s en lichten uit en wie dan nog wil roken, trekt zich terug in de hal.

Iets voor middernacht komen de laatste, Engelstalige gasten binnen. De keuken is dicht, maar ik geef ze een clandestiene kop erwtensoep en brood met kaas. De geluiden doen ook anderen weer opstaan. Ze komen vragen om een boterham met pindakaas. Tot de nachtwacht, die ons aflost, hen terugjaagt in bed en maant tot stilte.

Dit zijn dus de ‘gelukszoekers’ waar sommige politici het over hebben, denk ik aan het einde van mijn dienst. Aardige mensen. Ging iedereen maar zo met elkaar om in Nederland. Ze kunnen alleen het bordje ‘Verboden te roken’ niet lezen.

Treinloze zondag

door

Ach, als Joop den Uyl eens zou terugkeren en de stand der dingen overzag. Bankiers die de bonusdraad weer oppakken, crisis of geen crisis, terwijl Wouter Bos, een van zijn nazaten, nog zo had gezegd de over the topsalarissen aan te zullen pakken. Een FNV-voorzitter voor wie zelfs samenwerking met Geert Islam Wilders niet te dol is om zich te manifesteren tegen de verhoging van de AOW-gerechtigde leeftijd tot 67 jaar. Zorginstellingen en woningcorporaties die in moeilijkheden raken, mede omdat bestuurders (vaak van PvdA-huize) hun sociale taak niet naar behoren vervullen en graan voor eigen gewin meepikken. Collectanten van de Nederlandse Hartstichting die een jaar hebben gecollecteerd om de hartstikke goeie vertrekregeling van de vorige directeur te kunnen betalen. Ministers die de gevaren en gevolgen van de Q-koorts eerst onderschatten en vervolgens met paardenmiddelen bestrijden. Een ministerie dat een megacampagne op touw zet tegen de Mexicaanse griep; dat groot vaccins inkoopt en vervolgens een deel doorverkoopt; dat kleintjes eerst niet en dan weer wel laat inenten, met twee prikken, terwijl achteraf blijkt dat één prik ook afdoende was geweest. Ik denk dat Joop den Uyl ons een treinloze zondag zou adviseren, waarop de NS/ProRail onderhoudswerk kan doen zodat reizigers doordeweeks niet in de kou staan.