Annejet van der Zijl

De Amerikaanse prinses gelezen. Weer echt gedegen Annejet van der Zijl speurwerk, chapeau! Ik vind het echter een minder boeiend boek dan meester/non-fictieroman Sonny Boy. Waarschijnlijk omdat het leven van überrijke mensen al snel saai is en het boek wemelt van de ‘nichtjes’ en ‘zusjes’ (waarvan ik van comité tegen Verkleutering van Vrouwen vind dat die verkleinwoordjes vrouwen minder maken dan ze zijn, zeker als mannelijke variant geen ‘broertjes’ en ‘neefjes’ zijn maar neven/zwagers/broers. En dat terwijl Allene Tew zelf zo’n stoere vrouw is ). De titel begrijp ik: grappig want VS hadden nooit monarchie en haakje naar Nederlandse koninginnen via voormalige prins Bernhard. Maar Allene Tew dankte de titel ‘prinses’ aan man van wie ze niet hield, met wie ze niet gelukkig getrouwd was en die nog nazi werd bovendien. Ik had een andere titel gekozen.