Het afgebeelde kostuum is ambachtelijk vervaardigd door textielstudente Nasia Burnet van de Koninklijke Academie Beeldende Kunsten in Den Haag. Alle gebruikte stoffen zijn natuurproducten – katoen, linnen en zijde – die ze in natuurlijke kleuren heeft geverfd. De windsels en banden om middel, armen en benen heeft ze zelf geweven en vervolgens met patronen van minuscule geborduurd kruissteekjes versierd. De rok is geplisseerd en was eerst een lap stof van zeven meter.
Nasia heeft er twee maanden aan gewerkt. ‘Ik had één maand nodig voor onderzoek naar de achtergronden van het kostuum en één maand voor het maken ervan.’ Het kostuum wordt gedragen door meisjes en jonge vrouwen van het Miao volk in de Chinese binnenlanden, tijdens feestelijkheden rond zogenoemde ‘paringsrituelen’.
Ze heeft niet alleen over de Miao gelezen. Toen het folkloristische kostuum af was, is ze naar China gereisd om de Miao in de bergen op te zoeken en nieuwe stoffen te kopen. Toevallig waren toen ook de jaarlijkse feesten aan de gang waarop de bewuste kostuums worden gedragen. De reis heeft grote indruk gemaakt. Nasia: ‘Het volk leeft tamelijk geïsoleerd in de bergen, zonder elektriciteit. De mensen zijn ooit daarheen verjaagd – of gevlucht, het is maar hoe je het bekijkt – omdat ze hun eigen cultuur wilden behouden. Zij doen er zelf wel twee jaar over om een kostuum als dit te maken. Men moet immers het hele proces, van katoenplantje tot product, zelf doen. Aan de kleuren en prints kun je zien waar de Miao vandaan komen, die vertellen hun geschiedenis. In de patronen zijn dieren en planten verwerkt en ook de kleuren zijn uit hun omgeving.’
Het maken van kleding zit in Nasia’s familie. Haar Surinaamse oma doet het ook en heeft een winkeltje in Paramaribo. Maar Nasia vindt de Chinese kleuren mooier. Wat haar ook aanspreekt is dat er veel ‘gevoel’ zit in de kostuums. ‘Mensen zullen er wel wat zuiniger op zijn dan wij met onze wegwerpspullen. Bij ons is repareren duurder dan iets nieuws kopen.’
Het contrast is groot. China, grootleverancier van kleding en textiel in Europa, vaak goedkope massaproductie, dus onderwerp van onze wegwerpcultuur en dan, in onherbergzame binnenlanden, zoiets fraais als afgebeeld kunststuk. Maar dat is dan weer Made in Holland.