Hij vindt het niks, die voedselbanken. De titel van het goed geschreven Genadebrood spreekt boekdelen. Peter Verschuren schreef een boekje over ‘de onstuitbare opmars van de voedselbank’. De oud-medewerker van de Sociale dienst, later wethouder Sociale zaken voor de SP in Groningen en korte tijd vrijwilliger bij de lokale voedselbank zoekt een antwoord op de vraag hoe hij de huidige status quo moet zien. Hij vindt de voedselbank geïnstitutionaliseerde liefdadigheid. Mensen die niet zelf huh inkomen kunnen verdienen, zouden een uitkering moeten krijgen die hoog genoeg is om van te leven. Sinds de Bijstandswet van minister Marga Klompé was de uitkering van een gunst een recht geworden en nu de voedselbank de gaten vult die het sociale zekerheidsstelsel doelbewust laat vallen, gaan we weer terug richting af, vindt hij. Maar ja. Mensen die in armoede leven, hebben wél eten nodig en waar de consumptiemaatschappij zoveel eten verspilt en weggooit, is de voedselbank voor het milieu een uitkomst. Bovendien zijn ook SP’ers in touw voor de voedselbank.
Helemaal terug naar de jaren 60 en 70 wil Peter Verschuren ook niet. Toen hij bij de Sociale dienst werkte hield die klanten geheel uit de wind. Gegevens werden onvoldoende of niet gecontroleerd en uitkeringsgerechtigden werden niet aangezet in beweging te komen. De politiek is bij het aanpakken van misstanden in de sociale zekerheid echter teveel doorgeschoten naar de andere kant. Zei PvdA-leider Wouter Bos in 2006 nog dat de voedselbanken in Nederland in 2010 tot het verleden zouden behoren, de huidige staatssecretaris Jetta Klijnsma is zeer te spreken over de hulpvaardige burgers die hun arme landgenoten bijstaan. Ze koestert de voedselbanken, zegt ze in Genadebrood. Andere tijden.
Voedselbanken zijn een noodzakelijk kwaad, meesmuilt Peter Verschuren in zijn slothoofdstuk. ‘Maar laat dan tenminste degenen die armoede en schulden mee veroorzaken, kredietverstrekkers en verkopers op afbetaling, de kosten van schuldhulpverlening betalen. En schaf het eigen risico en de eigen bijdragen in de zorg af.’ De auteur/politicus blijft wél SP’er.