Terwijl partijen als het CDA en de PvdA zoeken naar hun grote verhaal, schrijven burgers kleine verhalen. Bewoners die coöperatief hun eigen energieleverantiesysteem aanleggen, mensen die zelf groente verbouwen in buurtmoestuintjes en werklozen die zelf, groepsgewijs hun arbeidsre-integratie ter hand nemen. Zij vormen (social media) netwerken, wisselen kennis uit, adviseren, houden ruilbeurzen, lenen kosteloos gereedschap, boeken, dvd’s en cd’s in de buurt uit of ontmoeten elkaar tijdens maandelijkse Open coffees. Het is niet allemaal nieuw. Kleinschaligheid was ook al troef in bijvoorbeeld het handboek voor wereldverbeteraars Praktisch idealisme, uit 2003. Maar de huidige financiële, economische en politieke crises lijken de creativiteit en het sociale vuur wel flink op te stoken. Ontslagen oudere werknemers vinden zichzelf, na een periode van verslagenheid, opnieuw uit als zzp’er of actieve vrijwilliger. Werkloze architecten, ‘overbodig’ geworden vanwege de ingestorte bouwmarkt, voor wie in booming economieën China of Brazilië genoeg werk is, gaan aan de slag in hun eigen omgeving, bijvoorbeeld met het energieneutraal maken van bestaande woningen . Wegbezuinigde welzijnswerkers maken plannen om de eigen woonomgeving met zelfzorgloketten om te vormen tot ‘levensloopbestendig’ in plaats van een re-integratietraject van hun uitkeringsinstantie te doorlopen. Ook boze jonge hemelbestormers laten van zich horen. Zij richten nieuwe bewegingen op als Occupy en nieuweleiders.nu en bedenken alternatieve leefstijlen en politieke perspectieven.
De Eigen krachtbeweging en de wijkaanpak (gemeente, woningcorporaties, politie, welzijns- en bewonersorganisaties werken samen aan leefbaarheid) brachten vernieuwing op het gebied van zorg, wonen en welzijn. Green Deal deed dat rond duurzaamheid, burgerinitiatieven rond zelfbestuur. Doe het zelf gemeenschappen van nu zetten aan tot zelfvoorziening.
Globalisering en crises hoeven niet te leiden tot rancune, ze kunnen ook aanzetten tot nieuwe vormen van over- en samenleven.
Waterstof #56
FC Twente, zogenoemde ‘boeren’, verloor dit voetbalseizoen het emancipatieduel om de landstitel van het grootsteedse (nu eens excellerende) Ajax. Maar de boom van de grote drie clubs is met recente kampioenen uit ’de provincie’ (AZ, Twente) allang geveld: emancipatie geslaagd! In het politieke spectrum lijkt rechts zich momenteel drukker te maken over emancipatie dan links. Zij herschreef het oude linkse verheffingsverhaal: Jan met de pet is Wilders’ koppel Henk en Ingrid geworden, de arbeidersklasse de ‘hardwerkende Nederlanders’ van Rutte. Rita Verdonk is tegenwoordig roze beschermengel. De vooral door links en liberalen bevochten rechten van vrouwen en homo’s worden nu ingezet om antimoslim geluiden kracht bij te zetten. In deze Waterstof zoeken we naar de achtergrond hiervan. Waar is de progressief/linkse passie voor emancipatiestrijd gebleven? Shivant Jhagroe doet de aftrap in dit themanummer: emancipatie, een begripsbepaling. Annemiek Onstenk baant zich een weg door meningen over vrouwen met een hoofddoek en in de prostitutie: redding of rechten? Judith Ploegman pleit voor arbeidstijdverlenging van deeltijdwerkers. Personeelstekorten wegwerken gaat boven de vrije keuze van vrouwen met kleine banen. Homoseksualiteit is terug als politieke kwestie, niet als linkse maar als rechtse hobby. Paul Mepschen en Laurens Buijs roepen op tot een nieuw ‘seksueel antinationalisme’. Irene van Oorschot onderzocht vrouwen die, hoogst ongebruikelijk, qat kauwen in Jemen. Wat zijn de kansen van vrouwen in de democratiserings- en vrijheidsstrijd daar?
Tot slot twee boekbesprekingen. Dirk de Hoog betoogt aan de hand van Cordelia Fine dat serieus wetenschappelijk bewijs voor de stelling dat hersenen van vrouwen fundamenteel anders werken dan die van mannen, ontbreekt. Rineke van Daalen neemt het op tegen Graa Boomsma en Jan Blokker, die vinden dat het onderwijs, door vernieuwingen van ‘buitenstaandes’, aan kwaliteit verliest. Zij legt een link met Bildung en sociale stijging.
http://www.waterlandstichting.nl/?p=waterstof&s=bekijken&id=60
Verboden naakt uit Iran
Amsterdams burgemeester Van der Laan opende woensdag 8 februari bij moslimhomo-organisatie Secret Garden de fototentoonstelling Iran in the Picture. Een kleine maar bijzondere tentoonstelling, met foto’s van lesbische vrouwen in een hammam in Iran. Op homoseksualiteit staat in dit land de doodstraf, die ook regelmatig wordt uitgevoerd. De fotografe, woonachtig in Teheran, is om veiligheidsredenen niet aanwezig. Noch maakt Secret Garden haar naam bekend. In Europa haar werk laten zien is het hoogst haalbare.
Op de tentoonstelling hangt ook een gedicht van de fotografe, waarin ze zichzelf opvoert als Rabta. Het is vertaald door een Iraanse homo en politiek vluchteling die al enkele jaren in Nederland woont.
Wij zijn
voordat we een man of vrouw zijn
voordat wij jong of oud zijn
voordat wij zwart of wit zijn
een mens
een Noorderling, Zuiderling, Oosterling, Westerling
Aziatisch, Europeaan, Afrikaan, American, het geeft niet
Wij zijn bewoners van deze Aarde
wij zijn mensen en hebben het recht om te leven
ik Rabta – mijn koosnaam betekent in het oud-Perzisch dame –
verklaar hierbij dat wij homo’s, in dit land zonder veiligheid en vrijheid,
zijn veroordeeld om opgehangen te worden.
Maar wij zijn er nog.
Wel de lasten, niet de lusten
Binnenkort beslist de Eerste Kamer over de Wet regulering prostitutie en bestrijding misstanden seksbranche. Prostituees, Raad van State en anderen vrezen dat illegale prostitutie toeneemt. [Lees meer…] overWel de lasten, niet de lusten
Overmacht politie bij bezoek synagoge Netanyahu
Woensdagavond 18 januari protesteerden enkele tientallen demonstranten tussen dubbele dranghekken bij de Portugese synagoge in Amsterdam tegen het bezoek van premier Netanyahu. Een veelvoud aan agenten, in busjes, te paard, te voet, op de fiets en als stillen, vormde kordons en bewegende formaties ter afschrikking ende intimidatie. Opgesteld, en in de wijde omtrek nog in de rug gedekt door klaarstaande Mobiele Eenheid, alsof de anderhalve demonstrant bij de synagoge iets kwaads of ergers in de zin had. De premier, in colonne met vele volgauto’s waarin nog een eigen voorraad beveiligers, arriveerde ondertussen aan een andere kant. Als er geen aanwijzingen voor geweld waren, is een dergelijke politie-inzet niet te verdedigen.
Natuurlijk moet de Israëlische premier beschermd en beveiligd worden. Je moet er niet aan denken dat hem iets overkomt. Eén gek is daarvoor genoeg, zo weten we. Maar afgeschermd worden van spreekkoren en stiekem, achter de Dokwerker langs, de Portugese synagoge van de zijkant binnenglippen, gaat te ver en is Amsterdam onwaardig. De demonstranten hebben reden om leuzen tegen Netanyahu te roepen: de muur, de illegale nederzettingen in Palestijns gebied, het machtsvertoon aan de grensposten, etc, de argumenten zijn bekend. Als de man, gesteund door de Nederlandse regering, staat voor z’n zaak, dan was hij met opgeheven hoofd en door de voordeur naar binnen gegaan. Temeer daar hij in de synagoge, naar verluidt, een heuse vredesboodschap ging verkondigen.
In het complexe Israëlisch/Palestijns conflict is geen simpele keuze of stellingname meer mogelijk. Daarom had Amsterdam zich neutraler moeten opstellen bij controversieel bezoek als Netanyahu. En geen overmacht aan politie haar eigen Amsterdamse demonstranten moeten laten omsingelen, alsof zíj de boosdoeners zijn.
‘Mensen denken dat je dom bent.’
Irene van Nieuwkerk heeft haar hele leven al taalproblemen. ‘Ik was 7 à 8 jaar toen school tegen m’n ouders zei dat ik ‘langzaam lerend’ was. [Lees meer…] over‘Mensen denken dat je dom bent.’