• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
Annemiek Onstenk Journalist

Annemiek Onstenk Journalist

tekst, redactie & research

  • Home
  • Tekst
  • Redactie
  • Research
  • CV
  • Klanten
  • Contact
  • Kanaalpost

Diversiteit

Roze stippen aan de Afrikaanse horizon

29 december 2015 door Annemiek Onstenk

site OneWorld – januari 2016

In 1996 neemt Zuid-Afrika een nieuwe grondwet aan. Daarin wordt de vrijheid van seksuele oriëntatie en de wettelijke gelijkheid van homo’s en lesbiennes vastgelegd. Tien jaar later voert de herboren natie het homohuwelijk in, als een van de eerste landen ter wereld. Reacties in andere Afrikaanse landen op deze verlichte keuzes van Zuid-Afrika blijven niet uit. Ook daar durven homo’s m/v uit de kast te komen, maar datzelfde doen de homohaters en homofoben. Homo-activisme gaat als een ‘veenbrand’ over het continent, stellen journalisten Bart Luirink en Madeleine Maurick in het boek Homoseksualiteit in Afrika, een gevaarlijke liefde, dat onlangs verscheen. Tegelijk met de emancipatiebeweging, groeien de vooroordelen en het geweld tegen lesbische vrouwen en homomannen, ook in koploper gelijke behandeling Zuid-Afrika. Juridische gelijkheid garandeert geen maatschappelijke aanvaarding. Homo’s worden er zelfs van beschuldigd de ziekte ebola, droogte en sprinkhanenplagen te veroorzaken.

Bart Luirink en Madeleine Maurick woonden en werkten in Zuid-Afrika. Van daaruit onderzochten zij de ontwikkeling van de homobeweging in Engelstalige landen op het Afrikaanse continent en de ‘nietsontziende strijd daartegen’. Volgens de auteurs van Homoseksualiteit in Afrika werd de basis voor zwart homoactivisme op het continent gelegd in de gevangenis. Een homoseksuele antiapartheidsactivist houdt z’n medegevangenen in de cel voor dat de mensenrechten waar ze voor strijden, ook voor seksuele minderheden moeten gelden. Vanaf eind jaren 80 is er een sterke én succesvolle lobby binnen het ANC om gelijke homorechten ‘mee te nemen’ in de vrijheidsstrijd. Een eyeopener in het boek is de analyse dat verschillende ‘foute’ groepen onder de apartheid zoals kerken homovriendelijkheid opeens als uithangbord gebruiken, als bewijs van de openheid en democratie in Zuid-Afrika.
In andere Afrikaanse landen fungeert het zuidelijke homo-activisme hier en daar als breekijzer voor verdere democratisering. Afrikaanse leiders stellen zich daartegen teweer. Als het homo’s m/v immers lukt gelijke behandeling af te dwingen, zullen ook andere onderdrukte groepen hun rechten opeisen, zo vrezen de chiefs. Zij trokken na de dekolonisatie macht en rijkdommen naar zich toe en willen patriarchale waarden hoog houden. Behalve als hefboom voor vernieuwing, dient de homo-strijd ook als zondebok. Autocraat Mugabe van Zimbabwe spant de kroon met zijn uitlatingen over homo’s als ‘perverselingen’, die ‘erger dan varkens en honden’ zouden zijn. Volgens Bart Luirink en Madeleine Maurick gebruikt de president z’n afkeer van homoseksualiteit ook als bliksemafleider van economische en andere binnenlandse problemen in Zimbabwe.
Net als elders in de wereld, speelt in Afrikaanse landen de vraag of homoseksualiteit ‘tegennatuurlijk’ is en al dan niet past in de cultuur van families en de gemeenschap. Leiders zetten de seksuele variant weg als ‘westers’ verschijnsel. In werkelijkheid is de redenering precies omgekeerd, betogen Luirink en Maurick. ‘Westers’ zijn juist de anti-homowetten, relikwie van koloniale victoriaanse wetgeving in Engelssprekend Afrika en de zendingsdrang van Amerikaanse christenen die in Uganda leidde tot excessen als het lynchen van homo’s.

Je hoeft deze Afrikagangers niet uit te leggen dat ‘Afrika’ als zodanig niet bestaat. Het continent telt 54 landen, waar ontelbaar vele talen worden gesproken en alle religies van de wereld te vinden zijn. Daarom is de, mogelijk door de uitgever voorgestelde, titel van Homoseksualiteit in Afrika wat misplaatst. Ook al omdat het boek zich, begrijpelijkerwijs, beperkt tot Engelssprekende landen en het hier en daar ook over Europa, Arabische landen en de VS gaat. De zoektocht naar de opkomst van de homobeweging in dit werelddeel is allerminst misplaatst. Ook al willen de msenges, zoals sommige lokale homo/lesbische rolmodellen heten, niet altijd worden gevonden. Evenmin zit de wereld waar we volgens het ANC ‘niet in kleur’ moeten denken, te wachten op nieuwe hokjes, zoals lesbian, gay, bisexual en transgender. Uiteindelijk zijn het immers allemaal constructies. Het maakt niet uit wie of wat je bent, als je je maar vrij kunt ontplooien. Om gelijke rechten te verwerven, is uit de kast komen echter onvermijdelijk.

Homoseksualiteit in Afrika. Een gevaarlijke liefde, Bart Luirink & Madeleine Maurick, Uitgeverij Aspekt, Soesterberg, 2015.

Categorie: Diversiteit

Verboden naakt uit Iran

9 februari 2012 door Annemiek Onstenk

Amsterdams burgemeester Van der Laan opende woensdag 8 februari bij moslimhomo-organisatie Secret Garden de fototentoonstelling Iran in the Picture. Een kleine maar bijzondere tentoonstelling, met foto’s van lesbische vrouwen in een hammam in Iran. Op homoseksualiteit staat in dit land de doodstraf, die ook regelmatig wordt uitgevoerd. De fotografe, woonachtig in Teheran, is om veiligheidsredenen niet aanwezig. Noch maakt Secret Garden haar naam bekend. In Europa haar werk laten zien is het hoogst haalbare.
Op de tentoonstelling hangt ook een gedicht van de fotografe, waarin ze zichzelf opvoert als Rabta. Het is vertaald door een Iraanse homo en politiek vluchteling die al enkele jaren in Nederland woont.

Wij zijn
voordat we een man of vrouw zijn
voordat wij jong of oud zijn
voordat wij zwart of wit zijn
een mens
een Noorderling, Zuiderling, Oosterling, Westerling
Aziatisch, Europeaan, Afrikaan, American, het geeft niet
Wij zijn bewoners van deze Aarde
wij zijn mensen en hebben het recht om te leven
ik Rabta – mijn koosnaam  betekent in het oud-Perzisch dame –
verklaar hierbij dat wij homo’s, in dit land zonder veiligheid en vrijheid,
zijn veroordeeld om opgehangen te worden.

Maar wij zijn er nog.

Categorie: Diversiteit, Weblog

Turkse kunstnomaden in Amsterdam

16 mei 2011 door Annemiek Onstenk

Terwijl veel mensen in Nederland en andere West-Europese landen mutsen over hoofddoekjes, verleidt aanstormend Turks talent kunstliefhebbers met postmoderne global art.

[Lees meer…] overTurkse kunstnomaden in Amsterdam

Categorie: Diversiteit, Recente artikelen

Hoofddoek, hoer en horigheid

28 april 2011 door Annemiek Onstenk

Er zijn vrouwen met een hoofddoek die carrière maken en vrouwen met een academische titel die thuiszitten en hun partner de kost laten verdienen. [Lees meer…] overHoofddoek, hoer en horigheid

Categorie: Diversiteit, Politiek, Recente artikelen, Waterstof Tags: emancipatie, hoofddoek, prostitutie

‘Gelijke’ behandeling breekt allochtoon op

6 april 2011 door Annemiek Onstenk

Veel jonge, hoogopgeleide allochtonen zien onvoldoende perspectief op de Nederlandse arbeidsmarkt en overwegen te vertrekken. Organisatieadviseur Lida van den Broek waarschuwt voor onbedoelde, subtiele vormen van racisme  die deze (potentiële) carrièrevluchtelingen tegenkomen. [Lees meer…] over‘Gelijke’ behandeling breekt allochtoon op

Categorie: Arbeid en sociale zekerheid, Diversiteit, Recente artikelen Tags: carrière-vluchtelingen

Arabische lente voor seksuele diversiteit

3 april 2011 door Annemiek Onstenk

Nederland staat stil bij het 10-jarig jubileum van de eerste homohuwelijken in ons land, op 1 april 2001 om 00:00u. Het deel van de homobeweging dat jarenlang streed voor deze mogelijkheid, gaf het traditionele instituut huwelijk een roze tint en zette het in voor de eigen emancipatie. Het homohuwelijk is het ‘beste exportproduct’ van Nederland, aldus homogoeroe Henk Krol. Het vindt niet alleen navolging in vele landen, Nederlands homovriendelijke imago en regelingen trekt, omgekeerd, ook vervolgde homo’s, lesbische vrouwen en transgenders naar hier. Onder wie Ikram en Dounia, lesbische moslima’s, die in Nederland de vrijheid vonden die ze in het land van herkomst (respectievelijk Marokko en Duitsland) niet hadden. Beide vrouwen kwamen in hun familie uit de kast en kregen daardoor een ernstig conflict met vooral hun vader en broers. Homoseksualiteit mag niet van de Koran en niet van de cultuur. In het geval van Ikram was het vooral de cultuur. Haar hoogopgeleide ouders praktiseerden hun geloof nauwelijks en voedden hun kinderen vrij op. Ze studeerde in Parijs. Ook bij Dounia, geboren en opgegroeid in Duitsland, ging het pas fout toen ze liet weten niet te zullen trouwen omdat ze lesbisch is. De vrouwen weken via omwegen uit naar Nederland om hier een veilig lesbisch bestaan op te bouwen. Ikram moet voortdurend verhuizen en over haar schouder kijken, omdat mannelijke familieleden niet opgeven en haar bedreigen. Dounia heeft geen contact meer met haar familie.

Al jaren doen verschillende organisaties pogingen de problematiek van seksuele diversiteit en islam bespreekbaar te maken. Onlangs vond in Amsterdam nog een conferentie plaats over Homoseksualiteit & Islam, georganiseerd door Turkse Arbeidersvereniging HTIB, Turks homoloket, Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders, COC Nederland en de Zuid-Afrikaanse mensenrechtenorganisatie The Inner Circle (for queer muslims). Imam Muhsin Hendricks uit Zuid-Afrika zei daar dat in de Koran geen veroordeling van homoseksualiteit is te vinden.

Het huidige politieke klimaat in Nederland compliceert de worsteling met het geloof en de liefde van homo’s, lesbische vrouwen en transgenders (holebi’s) met een islamitische achtergrond. Geen enkele religie kan geweld tegen holebi’s, autochtoon of allochtoon, rechtvaardigen, ook het islamitische niet. Zero tolerance. Maar om moslimbashers niet in de kaart te spelen, vinden mensen het moeilijk vrij te praten over probleemsituaties. Nederlandse media gebruiken pijnlijke ervaringen van islamitische homo’s, lesbische vrouwen en transgenders als illustratie van de onverdraagzaamheid van de islam. Ze geven af op de Marokkaanse gemeenschap als zodanig, is de ervaring. Terwijl de werkelijkheid ingewikkelder is. Ikram voelt zich geen moslim meer, maar níet omdat haar familie haar homoseksualiteit niet accepteert, laat ze weten. De Marokkaans-Nederlandse moslims in haar straat en in de moskee waar ze boodschappen doet, aanvaarden haar zoals ze is.

De vrouwen willen hun eigen ‘Arabische’ lente afdwingen en bewerkstelligen. Waarvan akte.

Categorie: Diversiteit, Weblog Tags: islamitische achtergrond, lesbisch

  • Ga naar pagina 1
  • Ga naar pagina 2
  • Ga naar pagina 3
  • Ga naar pagina 4
  • Ga naar Volgende pagina »

Primaire Sidebar

Diversiteit
  • Roze stippen aan de Afrikaanse horizon
    site OneWorld – januari 2016 In 1996 neemt Zuid-Afrika een nieuwe grondwet aan. Daarin wordt de vrijheid van seksuele oriëntatie en ...
  • Verboden naakt uit Iran
    Amsterdams burgemeester Van der Laan opende woensdag 8 februari bij moslimhomo-organisatie Secret Garden de fototentoonstelling Iran in the Picture. Een ...
  • Turkse kunstnomaden in Amsterdam
    Terwijl veel mensen in Nederland en andere West-Europese landen mutsen over hoofddoekjes, verleidt aanstormend Turks talent kunstliefhebbers met postmoderne global ...
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • ...
  • 8
  • >>

Artikelen

Selecteer subcategorie
category
64280c62c2fd0
1
1
27
Loading....

Tweets…

Ja, dat #Timmermans, #Rutte en #Hoekstra bij #VanderPlas op audiëntie gaan, te gek om los te lopen..... volkskrant.nl/a-b8ac3b4c

Gisteren op Onstenk's Twitter

'Een heet hangtaboe' #KootenBie

Ongeveer 5 dagen geleden op Onstenk's Twitter

Rust zacht, geweldige #WimdeBie youtube.com/watch?v=1R2wz8…

Ongeveer 5 dagen geleden op Onstenk's Twitter

Ja goed maar er is meer druk nodig nos.nl/ttapp pic.twitter.com/ZZdMDz7Ip9

Vorige week op Onstenk's Twitter

Een hug voor deze mevrouw! volkskrant.nl/a-bde785f4

Vorige week op Onstenk's Twitter

@annemiekonstenk volgen

Volg mij op

  • LinkedIn
  • Twitter

© 2023 Annemiek Onstenk, journalist | Tekst, redactie & research | Techniek WordPress | Realisatie Zin in Webdesign