Komt een papegaai bij C1000. Baasje houdt halt bij het vogelvoer…om iets uit het schoonmaakvak te pakken. Jammer.
Amsterdam Centraal
Zoenoffer in het IJ
Een paviljoen in het IJ bij het Java eiland en een aanlegsteiger voor een toeristische pont, omgeven door wachtplaatsen voor binnenvaartschepen om te voorkomen dat het paviljoen wordt aangevaren. En dat allemaal om onder een schadeclaim uit te komen. Dat is geen goede binnenkomer, maar wel de achtergrond van het plan van Converse DC, stadsdeel Oost en gemeente Amsterdam om ter hoogte van het Azartplein een pier in het water te bouwen, met horeca, parkeergelegenheid en een aanlegsteiger. Ontwikkelingsbedrijf Converse DC deed stadsdeel Zeeburg in 2009 namelijk een voorstel voor een dergelijk paviljoen, maar dan een stuk westelijker, aan de Sumatrakade. Het stadsdeel had er oren naar en Converse DC maakte een concreet plan. Het Havenbedrijf tekende echter bezwaar aan: de veiligheid was niet gegarandeerd, vanwege het draaien van grote cruiseschepen op die plek.
Dat was een streep door de rekening. Converse DC dreigde met een schadeclaim, die gemeente en stadsdeel willen voorkomen door het ontwikkelingsbedrijf een andere locatie aan te bieden. Bij het Azartplein dus. Zo werd een aanvankelijk commercieel plan een publieke aangelegenheid, waarin inmiddels al flink is geïnvesteerd. Stadsdeel Oost, dat er naast de problemen rond het gebouw MuzyQ, geen affaire bij kan hebben, liet een nieuw plan voor een paviljoen in het IJ uitwerken. In de voordracht aan de deelraad doet het stadsdeelbestuur alsof het kale Azartplein wel een pleziervoorziening als de geplande horeca met terras kan gebruiken. Eind september kreeg het ruimtelijk ontwerp de steun van de deelraad. De infrastructuur zal voor rekening van de gemeente komen, Converse DC bouwt het paviljoen.
Gelukkig stelt de centrale stad als voorwaarde dat er voor uitvoering van het plan draagvlak in de buurt moet zijn. En in die buurt wordt gemord. De omgeving van het Azartplein is prachtig, winderig en weids, maar allesbehalve uitgestorven. Naast druk verkeer van vrachtschepen en plezierboten, zijn er op het water geregeld politieoefeningen en zeil- of andere waterevenementen. Van voor- tot najaar meren op de beoogde locatie elke weekend grote drijvende motels aan, jarenlang met dag en nacht ronkende generatoren. Tijdens Sail namen de koningin en haar oudste zoon er de vlootschouw af, etc. Op de wal zijn al verschillende horecagelegenheden, waaronder het Open Haven Museum en café De Zuid. Het Azartplein zelf is het eindpunt van tramlijn 10. Het Java- en het KNSM-eiland trekken ook zonder paviljoen al veel bezoekers en dagjesmensen. Een paar jaar geleden is de bewoners van het Java-eiland bovendien ‘hun’ pontje naar het centraal station ontnomen. Zou een nieuwe pont dan wel te exploiteren zijn?
En daarbij: hoeveel Amsterdammers verliezen komende jaren hun baan, hun buurthuis, hun museum, hun dagbesteding en hun kinderopvang? Het is vreemd dat een claim als die van Converse DC de gemeente beweegt tot investeren in commerciële infrastructuur, terwijl zij tegelijkertijd zoveel sociale en culturele infrastructuur moet afbreken.
Eropaf Laboratorium
Zo vol is het nog nooit geweest in MuzyQ, het geplaagde muziekstudioverzamelgebouw in Amsterdam Oost. Terwijl het stadsdeel met de huidige eigenaar in de clinch ligt over aankoop van het enorme, verliesgevende pand, bruist het op 13 oktober van de activiteiten. Het nationale Eropaf Laboratorium is er neergestreken voor een Benefietcongres over sociaal werk dat aansluit bij de eigen kracht van burgers. Rond de vierhonderd deelnemers zijn toegestroomd, voor € 150,- de man/vrouw. ’s Middags is er een veiling van onder andere diensten, ingelijste foto’s van HVO Querido en de gouden koevoet van voormalig kraker Marc Räkers. De opbrengst van entreegelden en veiling is – na aftrek van kosten voor de, door vrijwilligers verzorgde, koffie, thee en broodjes – voor het Steunpunt Voorkoming Huisuitzetting wegens huurschulden dat dezelfde dag wordt opgericht. Het toeval wil dat er, vlak voor het Eropaf Laboratorium van start gaat, om de hoek een woning wordt ontruimd aan de Nic. De Roeverstraat in Amsterdam Oost. De eerste klant voor het Steunpunt is binnen.
Op bezoek in geheime tuin
‘Christelijke Arabieren, homoseksuele moslims en ongelovige joden: ze zijn allemaal welkom bij ons,’ zegt Emir Belatoui. Hij is de man achter Stichting Secret Garden, ooit opgericht voor homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders met een moslimachtergrond. Belatoui: ‘Iedereen moet de ruimte hebben zichzelf te zijn.’ Wat hem betreft zeggen mensen dat er tussen Koran en homo’s geen zaken kunnen worden gedaan. Als ze er maar niet de conclusie aan verbinden dat men homo’s mag mishandelen. Secret Garden biedt onder andere opvang en een luisterend oor aan homovluchtelingen m/v. Er zijn spreekuren om nieuwkomers wegwijs te maken in Amsterdam. En men organiseert debatten, cursussen en filmavonden om de integratie van islamitische holebi’s – zoals de afkorting van homo’s, lesbiennes, biseksuelen luidt – en transgenders te bevorderen. Gericht op de Nederlandse samenleving, waar de doelgroep niet alleen onbekend is, maar vaak ook onbemind. Maar ook op moslimgemeenschappen zelf. Want daar zijn net zo goed strubbelingen over homoseksualiteit. Emir Belatoui: ‘We proberen homo- en ook transseksualiteit bespreekbaar te maken.’ Zo gaat hij met vaders in gesprek die moeite hebben met hun homoseksuele kind en nodigt hen uit voor voorlichtingsavonden. Belatoui is ervan overtuigd dat bezwaren tegen homoseksualiteit niets met de islam en alles met cultuur te maken hebben. ‘Er zijn immers ook gelovige moslims die homoseksualiteit accepteren.’
Door de vele incidenten, dreigementen en geweldplegingen tegen homo’s door vooral Marokkaanse jongens, worden moslims in de homobeweging vaak scheef aangekeken. Ook daar heeft Secret Garden een missie te vervullen. Een kranslegging tijdens Dodenherdenking op 4 mei bij het homomonument in Amsterdam was één van de initiatieven om aansluiting te vinden bij de algemene homobeweging.
Wat Secret Garden medewerker Ikram Daraaoui betreft is er overigens genoeg gepráát over ‘homoseksualiteit en islam’. Zij ziet liever concrete verbeteringen. ‘Er moet bijvoorbeeld opvang komen voor homoseksuele moslims die uit huis zijn gezet. Of voor vluchtelingen die vanwege hun homo- of transseksualiteit worden gediscrimineerd, lastiggevallen en mishandeld, niet alleen in het land van herkomst, maar ook in Nederlandse asielzoekerscentra. Mensen zoeken bescherming in Nederland, vanwege vervolging in eigen land. Ze moeten zich hier veilig weten.’
Onverdoofd genieten van Tsjaikovski
Honderden mensen waren 23 juni getuige van de jaarlijkse Opera in het Oosterpark in het kader van het Holland Festival. Tsjaikovski stond op het programma: Jevgeni Onjegin. Een gedateerd, negentiende-eeuws verhaal over de lotgevallen van twee winkeldochters (zussen van Russische plattelandsadel), een jaloerse dichter en een verwend kereltje dat niet weet wie van de twee zussen hij begeert. Maar, voor wie van opera houdt – en dat doet het trouwe publiek in het Oosterpark, ik misschien nog wel het meest – PRACHTIGE muziek. Na elke akte werd er luid geklapt, al hoorden de artiesten het niet. De opera was live in het Muziektheater, wij keken naar een scherm waarop het spektakel werd weergegeven. Als er op kunst moet worden bezuinigd omdat die elitair is, maak kunst dan gratis! In het Oosterpark was een zeer divers gezelschap bijeen. Studenten en oudere koppels op een tuinstoeltje, theatertijgers met een dekentje, rosé en een schaaltje suhsi’s en mensen met een beperking achter een rollator of in een scootmobiel, vrouwen met hoofddoek achter een kinderwagen en tieners, etc. Samen genieten van muziek: nog goed voor het verplichte ‘maatschappelijk meedoen’ en als sociaal bindmiddel ook.
Jongeren te huur
Beveiligingsmedewerkers van een kantoor kijken van afstand verschrikt toe. Akelig vloekend en dreigend dienen enkele jongeren een klagende buurtbewoner van repliek. ‘Hoe hij het in z’n hoofd haalt hen aan te spreken op hun “teringherrie”. ‘Wij wónen hier en chillen waar we willen, gi.’ Wat de medewerkers niet weten is dat dit een nepruzie is, gespeeld door kersvers gediplomeerde trainingsacteurs van The Crew. De boze buurman die de luidruchtige hangjongeren aanspreekt op hun gedrag, is hun opleider. Buurman krijgt lik op stuk omdat hij hen ‘fout’ benadert. Doet hij het ‘beter’, dan veranderen de zogenoemde ‘straatterroristen’ in jonge gasten die goed aanspreekbaar zijn en met humor afscheid nemen.
Parkeerwachten, loketmedewerkers, politieagenten, zorgverleners, toezichthouders in voetbalstadions of straatcoaches: ze zijn allemaal wel eens op cursus geweest hoe om te gaan met agressie van jongeren tijdens de uitoefening van hun functie. Cursusleiders worden meestal bijgestaan door acteurs die jongeren spélen. Het Amsterdamse trainingsbureau RadarVertige leidde zes jongeren uit de doelgroep zelf op tot trainingsacteur. Zij kennen de straatcultuur uit eigen ervaring. Het bureau wil (werkloze) jongeren met een uitkering een kans geven, maar ook tegenwicht bieden tegen vooroordelen over jongeren. Ze zouden niet gemotiveerd zijn, ongedisciplineerd en ongemanierd. The Crew bewijst het tegendeel. De zes jonge mensen die deze week hun diploma kregen, zijn gedreven en getalenteerd. En als je hen gewoon normaal bejegent nog leuk en aardig ook. Ice is één van hen. Hij is van ver gekomen en zat verschillende keren in de bak. Maar deze ‘kans op een beter leven’, zoals hij zegt, kon hij niet laten lopen: via de Dienst Werk en Inkomen bij RadarVertige een opleiding van vier maanden volgen om, in plaats van een uitkering te ontvangen, zelf de kost te verdienen als trainingsacteur. Intimidatie (en erger) is z’n specialiteit: ‘Als ze een agressief iemand zoeken, ben ik de nummer 1.’ Ice is, bij wijze van stage, al bij verschillende opdrachtgevers geweest, waaronder Bureau Jeugdzorg in Emmen. Hij trekt als acteur naturel van leer als een zorgverlener een verkeerde insteek of toon kiest in een probleemsituatie met een jongere en geeft achteraf feedback. ‘Wij kunnen uit eigen ervaring aangeven welke benadering werkt en welke niet, en waarom dat zo is.’
Hij en de andere jonge, streetwise trainingsacteurs van The Crew hebben een tijdelijk (met uitzicht op vast) dienstverband bij RadarVertige. Ze zijn aldaar in te huren door publieke diensten en (non-profit) organisaties als de politie, openbaar vervoerbedrijven, organisaties met baliefuncties, welzijns- en onderwijsinstellingen.
www.radarvertige.nl