Zaterdag 8 november bezocht ik als belangstellende buurtbewoner een bijeenkomst over vrouwelijk leiderschap. ‘Vrouwen maken het verschil’ stond er zelfbewust in de aankondiging. De middag onder de noemer De leider van de toekomst is een vrouw bleek een middag voor PvdA-vrouwen te zijn, maar onder achterlating van mijn naam (verwijsindex?) was ik welkom. ‘De toekomst is al begonnen,’ zei Mariëtte Hamer, een van de sprekers. Niet alleen de PvdA-fracties in Tweede en Eerste Kamer hebben een vrouw als voorzitter, ook de directeur van de Wiardi Beckmanstichting, de partijvoorzitter en de voorzitter van de grootste vakbond zijn vrouwen. De topvrouwen zaten in de zaal en kregen een luid applaus. Hamer ging in op eigenschappen die vrouwen zo geschikt maken voor leidinggevende functies en riep op tot solidariteit tussen vrouwen.
Achteraf gezien hadden Hamer en de aanwezige Lilianne Ploumen het oordeel over zuster Vogelaar toen al geveld, samen met Wouter Bos. Onenigheid met woningcorporaties en (PvdA-) wethouders over de investingen in de prachtwijken, een andere benadering van integratie, GeenStijl, de SS Rotterdam: ze lag verschillende keren onder vuur. Maar wordt er bij ontwikkelingsorganisaties niet net zo gemord over Koenders? En hoe zouden ministers als Donner en Hirsch Ballin het er bij GeenStijl vanaf hebben gebracht? Hoeveel kabinetten heeft Jan Peter Balkenende nodig gehad om zonder kleerscheuren door mediamomenten heen te komen? Had Bos zelf niet evengoed een imagoprobleem? Voor de kredietcrisis hoorde je weinig van hem als partijleider en minister. We zullen het nooit zeker weten, maar waarschijnlijk is hij dankzij z’n reddende werk tijdens de crisis ook zélf gered van een mogelijk roemloze regeringsdeelname.
Vogelaar is de spreeksters en aanwezige topvrouwen op 8 november als leider voorgegaan. Twintig jaar geleden werd ze als een van de eerste vrouwen voorzitter van een vakbond (onderwijsvakbond ABOP) en in de jaren negentig vice-voorzitter van de FNV. Later was ze de eerste vrouwelijke president-commissaris bij een groot concern. De regering en de PvdA-vrouwen zouden zich moeten bezinnen op de vraag waarom de kwaliteiten waarmee Vogelaar het elders zo ver kon schoppen, in deze ministeriële functie kennelijk onvoldoende tot hun recht kwamen. Als vrouwen ‘het verschil maken’, mag niet verwacht worden dat ze optreden als klonen van mannelijke leiders.