• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
Annemiek Onstenk Journalist

Annemiek Onstenk Journalist

tekst, redactie & research

  • Home
  • Tekst
  • Redactie
  • Research
  • CV
  • Klanten
  • Contact
  • Kanaalpost

Publicaties

Platte Thijs 1970-74

19 februari 2024 door Annemiek Onstenk Reageer

Amsterdam had Provo’s eind jaren 60, Hoorn Platte Thijs: een in 1970 opgerichte progressieve beweging die vond dat het ‘anders’ moest. Verandering wilde de groepering bereiken door buitenparlementaire acties en samenwerking met bewoners en belangengroepen.

Platte Thijs – vernoemd naar de 16de eeuwse Hoornse vagebond Thijs die stal van de rijken om het onder de armen uit te delen, van wie bij arrestatie de neus werd afgehakt – trok jonge wereldverbeteraars aan. Passend in de tijdgeest van antiautoritair, vrouwenemancipatie, jongerencultuur en seksuele revolutie, rebelleerden Platte Thijs’ers tegen de kloof tussen arme en rijke landen en dictaturen, in eigen land tegen het gezag, verkalkte en gesloten politieke structuren en burgerlijke cultuur. Toch is het ‘progressief werkverband’, zoals de lokale krant Platte Thijs noemde, niet opgericht door jongeren. Het initiatief kwam van de wat oudere André Kemmink, Gerrit Vos en Cees van Enkhuizen. Zij nodigden actievelingen en belangstellenden in de stad uit om te praten over een bredere progressieve groepering, links van de PvdA en met het accent op het buitenparlementaire. Daar waren oren naar en op voorstel van één der aanwezigen ging de club Platte Thijs heten.

Vredesboot

Platte Thijs hield in 1970 een schoonmaakactie in Hoorn-Noord, die veel sympathie opleverde. Op 5 mei deden twee marineschepen de Hoornse haven aan. Platte Thijs vond oorlogstuig niet passend op Bevrijdingsdag en voer zelf met een vredesboot de haven in, volgehangen met spandoeken tegen oorlogen in o.a. het Midden-Oosten en tegen de Griekse dictatuur. Ook voerde Platte Thijs actie voor een jongerencentrum en zette zich in voor betere woonomstandigheden en een ontmoetingscentrum voor mensen die toen nog gastarbeiders of buitenlandse werknemers heetten. In 1971 zamelde Platte Thijs dekens in voor Angola en begon een Wereldwinkel. Daar konden mensen, voor een eerlijke prijs, rietsuiker, koffie en thee kopen en boekjes over sociale actie of de Cubaanse revolutie. Bij supermarkten voerde men met succes actie tegen de verkoop van Outspan-sinaasappelen uit Zuid-Afrika (in verband met apartheid).

Er waren ludieke acties, zoals protest bij het beeld van J.P. Coen (tegen verheerlijking van het kolonialisme), het kraken van een villa (gebrek aan jongerenhuisvesting) en frisse zeelucht in glazen potjes doen en die in Hoorn langs de deuren aanbieden (milieu). Maar Platte Thijs pakte ook ‘harde’ politieke onderwerpen aan, zoals herstel in plaats van sloop van de oude binnenstad en de overloop vanuit Amsterdam.

Stadsvernieuwing i.p.v. vernieling

Het gemeentebestuur had rigide plannen voor stadsvernieuwing, waarbij vervallen woningen in de havenbuurt plaats moesten maken voor villa’s en de binnenstad ontsloten zou worden met een rondweg, die dwars door woonbuurten en over monumenten was gepland. Platte Thijs hield daarover huis-aan-huis een enquête en deed onderzoek naar de wensen van oudere bewoners in de havenbuurt. Zo genereerde Platte Thijs buitenparlementair verzet en was b.v. 82% van de ruim 1100 mensen die meededen aan de enquête tegen de rondweg. De parlementaire tak (Platte Thijs deed in 1970 als partij mee aan de gemeenteraadsverkiezingen en won 3 van de 17 zetels) bracht het in de raad. De rondweg is er nooit gekomen en de Havenbuurt is, waar nodig, gesaneerd en gerenoveerd. Er kwamen betaalbare woningen voor bewoners.

Minder succesvol was het bezwaar tegen de bouw van de vele duizenden extra woningen voor Amsterdammers die in het kader van de overloop naar Hoorn zouden komen. Platte Thijs was bang dat er geen of onvoldoende werkgelegenheid meekwam, het openbaar vervoer geen gelijke pas zou houden en het enorme aantal forenzen als gevolg daarvan. Tot op de dag van vandaag is er verkeerscongestie als gevolg van o.a. die overloop.

De jonge radicalen gingen halverwege de jaren 70 een beroepsopleiding volgen, studeren, werken en samenwonen of trouwen, ze vlogen uit. De oudere waren hun wilde haren al kwijt. In 1974 bundelden Platte Thijs, PSP en PPR hun krachten, deden als Progressief Hoorn mee aan de raadsverkiezingen en gingen vanaf die tijd meebesturen, zelf de stad vernieuwen. Andere partijen namen verschillende actiepunten van Platte Thijs in hun eigen programma’s op. Ten minste dát is er terechtgekomen van de idealen van bewustwording, sociale betrokkenheid en open besturen.

Frans van Iersel, Platte Thijs’er van het eerste uur en voormalig wethouder voor Progressief Hoorn, hield onlangs een voordracht over Platte Thijs 1970-74 voor Vereniging Oud Hoorn. Het was een inspirerende terugblik (gepaard aan een verrassend weerzien van sommigen, na ruim 50 jaar). Ik nam als tiener vanaf 1971 deel aan de werkgroep Jeugd van Platte Thijs en zette die jaren m’n eerste politiek geëngageerde stappen. Zoals voor vele Platte Thijs’ers was de club voor mij een bakermat van en voor maatschappelijke inzet.

https://www.oudhoorn.nl/vereniging/activiteiten.php?id=00702

Categorie: Lokaal sociaal beleid Tags: jaren 70, wereldverbeteraars

Toegankelijk 3.0

15 juni 2023 door Annemiek Onstenk Reageer

‘Mag ik voor je bidden?’ vraagt een omstander de jonge student in een rolstoel. ‘Zal ik je helpen oversteken,’ zeg/vraagt een voorbijganger een blinde jongeman, hem onderwijl al naar voren duwend terwijl hij helemaal die kant niet op moet. ‘Goedbedoeld, maar lastig. Doe het liever niet,’ zeggen twee activisten met een fysieke beperking. Tijdens een forumdiscussie over onwetendheid met betrekking tot leven met een handicap noemen ze voorbeelden die hinderen. Geleidelijnen die ontbreken op straat of in stations waardoor je als blinde niet zelfstandig je weg kunt vinden. Gebouwen en voorzieningen waar je nog altijd niet in kan met een rolstoel.

Sinds 2016 geldt in Nederland het VN Verdrag Handicap en moeten mensen met een fysieke, verstandelijke of psychische beperking, en dat zijn er in ons land zo’n 2 miljoen, overal kunnen meedoen. Aan werk, cultuur, vervoer, onderwijs en meer. Feitelijk is dat lang niet altijd zo. Activisten als de onlangs overleden Jan Troost strijden al heel lang voor toegankelijkheid. Toch lijkt er iets veranderd. Een oudere man in een rolstoel zegt altijd net als z’n niet-gehandicapte medemens te hebben willen meedoen en zich daarvoor zoveel mogelijk aanpaste aan hen. De jonge activisten in de forumdiscussie zeggen dat als de maatschappij zich nu inricht op en aanpast aan de mensen met de meeste beperkingen die dan voor iederéén toegankelijk is. Voor ouderen, kwetsbaren en gehandicapten. Laat de maatschappij zich aanpassen aan ons in plaats van omgekeerd. Vergeet niet dat je nóg zonder beperking bent, zegt de jongen in rolstoel lachend tegen het publiek zonder zichtbare handicap. Loop je hier voor de deur onder de tram, dan word je net als ik. Van binnenuit voelen zij zich trouwens helemaal niet zo beperkt of gehandicapt, ze worden dat omdat anderen hen zo zien. Zij zijn wie ze zijn en hebben hun dromen en talenten. Zo kan een blinde burgemeester worden en zou een van de panelleden in rolstoel de eerste hoogleraar Gehandicaptenrecht willen zijn. Waarvan akte.

Categorie: Meedoen met een beperking, Weblog

‘Pangea maakt je van zero tot hero’

8 juni 2023 door Annemiek Onstenk Reageer

Een sociale coöperatie is een goed vehikel voor ondernemende statushouders.

[Lees meer…] over‘Pangea maakt je van zero tot hero’

Categorie: Arbeid en sociale zekerheid, Recente artikelen

Steppingstones

18 januari 2023 door Annemiek Onstenk Reageer

Om Somaliërs te betrekken bij de gemeente Tilburg ontwikkelden maatschappelijk dienstverleners het MST het project Steppingstones.

[Lees meer…] overSteppingstones

Categorie: Arbeid en sociale zekerheid, Geen categorie, Meedoen met een beperking Tags: participatie, Somaliërs

‘Je draagt maatschappelijk iets bij’

7 december 2022 door Annemiek Onstenk Reageer

Leergebied® is een cursus creatief denken voor mensen zonder inkomsten uit werk. In tien dagdelen bedenken rond twintig mensen in teams van vijf een creatieve oplossing voor een leefbaarheidsvraagstuk in wijk of gemeente. Zowel burgers als organisaties kunnen zo’n vraagstuk aandragen. Bijvoorbeeld voorkomen dat medicijnresten in het water terechtkomen of hittestress verminderen. Organisaties fungeren als opdrachtgever of afnemer van aangedragen oplossingen. In het geval van de medicijnresten in water was dat Waterschap De Dommel. ‘Het doel is verbinding voor leefbaarheid,’ zegt Carla Renders, vrijwilliger en drijvende kracht achter Leergebied®. Zij is oprichter van Stichting Richter Education, die de cursus aanbiedt en faciliteert.

De cursisten hebben verschillende leeftijden en verschillende achtergronden: studenten, werklozen, gepensioneerden, arbeidsongeschikten, etc. ‘Die verschillen maken dat mensen samen creatiever zijn en veel van elkaar leren,’ zegt Carla Renders. Wat de deelnemers gemeenschappelijk hebben is dat ze binding met de maatschappij missen, iets van betekenis willen doen en bijdragen aan de samenleving.
Carla Renders was docent en stond, na een ongeluk, ook zelf langs de zijlijn. Ze richtte Stichting Richter Education op en startte Leergebied® als burgerinitiatief.
De eerste cursus, Leergebied#5280 in Boxtel in 2021, diende als proef. ‘Tegenslag mag niet leiden tot uitsluiting. Ik wil mensen helpen hun kracht en talenten te ontdekken. En die met elkaar in te zetten voor leefbaarheid. We bieden jong en oud kansen om mee te doen en zich nuttig te maken in de eigen gemeente. Iets waarbij zij hun kennis in kunnen zetten, nieuwe dingen leren en nieuwe mensen ontmoeten.’
Deelnemers krijgen een certificaat na het doorlopen van de cursus. Dat kan hen vervolgens helpen ‘te klimmen op de participatieladder.’

Design Thinking
De cursus Leergebied® is gebaseerd op Design Thinking. Dat is een manier om stapsgewijs te zoeken naar oplossingen voor ingewikkelde maatschappelijke problemen, waarbij mensen altijd centraal staan. ‘Cursisten leren op een creatieve manier belemmeringen omzetten in kansen en oplossingen. Iedereen is in aanleg creatief. Leergebied® laat deelnemers die creatieve kracht (her)ontdekken. Iedereen kan deze denkmethode gebruiken.’
Renders wil de bedachte oplossingen van Leergebied® koppelen aan de sustainable development goals van de Verenigde Naties. ‘De oplossingen moeten het algemeen belang dienen. Ze zijn niet alleen goed zijn voor mensen of de wijk, ook voor de natuur.’
Stichting Richter Education stelt de gevonden oplossingen van de cursussen Leergebied® in Boxtel online beschikbaar voor iedereen die ermee aan de slag wil.

Community
Om cursisten te benaderen en verleiden om mee te doen, schakelt Renders maatschappelijk werk, woningcorporaties, scholen, kranten, het wijkplatform en het vrijwilligerssteunpunt in. ‘Zonder vertrouwde tussenpersoon is de drempel voor veel mensen te hoog.’ Jongeren kunnen hun maatschappelijke diensttijd vervullen met Leergebied®.
De cursussen worden gegeven door lokale vrijwilligers, professioneel opgeleid tot Design Thinking Facilitator. Renders wil ook persoonlijke begeleiders bij Leergebied® betrekken. ‘Zij kunnen deelnemers breder ondersteunen, bijvoorbeeld bij rouw en verlies.’
Ook werkt ze aan het opzetten van een community van deelnemers en begeleiders. ‘Als community vormen we een steeds groter wordende creatieve denktank binnen de gemeente. Als collectief zijn we ook in staat met creatieve, gedragen oplossingen te komen voor andere vraagstukken binnen de gemeente. Leergebied® kan zo voor maatschappelijke en individuele relevantie zorgen.’
Renders’ droom is in elke Brabantse gemeente een creatieve Leergebied® denktank te starten. ‘Door de veerkracht van burgers aan te spreken, kun je lokale samenlevingen een boost geven naar een gezonde toekomst.’

Coalitie
Om invulling te geven aan ‘verbinding voor leefbaarheid’, vormt Stichting Richter Education een coalitie met organisaties die willen samenwerken: het Partnernetwerk. Carla Renders: ‘Ik zoek onder andere naar commitment van commerciële organisaties die maatschappelijk verantwoord ondernemen in Boxtel. Een aantal bedrijven schonk ons in dat kader afgeschreven laptops. Een ander bedrijf refurbishte (opschonen en resetten, red.) ze gratis voor ons. We werken samen met opleiders als StudioWhy en SkillsTown. Anderen bieden ons als vrijwilligers ondersteuning met expertise, hun netwerk of het kosteloos gebruik van een cursusruimte. Een aantal organisaties ondersteunt ons met geld.’

Zingeving
Een van de deelnemers aan Leergebied® is een voormalige ggz-medewerker. Nu is ze gepensioneerd. ‘Door de aanpak met Design Thinking word je eigenaar van het probleem. Dat is nodig om samen tot oplossingen te komen. Je wordt uitgedaagd met iets te komen. En “je voelt dat je inbreng ertoe doet. Voor mij is dat zingeving. Het verminderde ook m’n schuldgevoel dat ik de laatste jaren voor m’n pensioen door ziekte niet kon werken.

Financiering
Renders is nog op zoek naar een duurzaam verdienmodel. ‘Het liefst zie ik dat (commerciële) organisaties een vraagstuk aanleveren en betalen voor het aandragen van mogelijke oplossingen. Het zou mooi zijn als die ook daadwerkelijk worden gerealiseerd en niet blijven hangen in de denk- en ontwerpfase.’ Nu wordt aan partnerorganisaties nog geen financieel commitment gevraagd.

https://www.movisie.nl/artikel/cursus-leergebiedr-boxtel-je-draagt-maatschappelijk-iets

Maak kennis met Leergebied® op YouTube https://youtu.be/G9G9PkftNEw

Categorie: Arbeid en sociale zekerheid, Geen categorie, Meedoen met een beperking Tags: design thinking

‘Mijn inzet wordt gewaardeerd. Ik heb weer hoop op een baan’

24 november 2022 door Annemiek Onstenk Reageer

Stichting Ik Wil is een bewonersinitiatief in Eindhoven. Met een inloop, dagbesteding en activiteiten. ‘Mensen ontmoeten elkaar, we willen dat zij zich welkom en veilig voelen,’ zegt Esra Altmis, oprichter van en drijvende kracht achter Ik Wil. ‘Mensen weten de weg vaak niet naar instanties en leggen hun vragen bij ons neer.’
Ik Wil hoopt een proces van bewustwording, zingeving en gelijkwaardigheid op gang te brengen. Ook kennisontwikkeling en het delen van expertise over bijvoorbeeld diversiteit behoren tot de activiteiten. ‘We willen bijdragen aan een inclusievere samenleving.’
Een aantal vrijwilligers ontvangt een vergoeding voor hun inzet.

Herstel
Met de inloop, een huiskamer, een keuken, een winkel, het spreekuur en luisterend oor is Ik Wil laagdrempelig. Zo bereikt Ik Wil wijkbewoners in kwetsbare situaties. Zij komen uit hun isolement en hebben de mogelijkheid te herstellen. Een volgende stap kan zijn een cursus volgen of meedoen aan activiteiten. De stichting activeert mensen om zelf iets bij te dragen. Ik Wil geeft structuur aan de levens van mensen in kwetsbare omstandigheden en bevordert hun zelfredzaamheid. Ook worden mantelzorgers ontlast.
“Men luisterde naar me en ik kreeg praktische hulp,” zegt een buurtbewoner. “Er waren zoveel dingen die ik niet wist of begreep. Door de ondersteuning van Ik Wil weet ik nu waar ik terecht kan.”

Ontwikkeling
Ik Wil biedt verschillende activiteiten en cursussen, die worden gefinancierd als basisdagbesteding. Buurtbewoners kunnen er digitale vaardigheden leren, lessen Nederlands, Engels, naaien of schilderen volgen en verbindend leren communiceren. Er is subsidie voor 60 cursisten per jaar. De trainingen worden gegeven door vrijwilligers.
‘Bij de activiteiten staat zelfontwikkeling centraal,’ zegt Leyla Kalender, contactpersoon en verbinder bij Ik Wil. ‘Ze bieden niet alleen zingeving en dagstructuur. Mensen ontdekken er hun talenten. Ook doen zij werknemersvaardigheden op om een eventuele volgende stap te zetten, naar vrijwilligerswerk, studie of arbeidsparticipatie. Mensen krijgen inzicht in hoe ze weer mee kunnen doen in de samenleving.’
‘We zoeken naar activiteiten waar mensen goed in zijn,’ vult Esra Altmis aan. ‘Zoals ouderen thuis bezoeken, bewindvoering voor buurtbewoners of meehelpen koken tijdens de ramadan.’

Wederkerigheid
De stichting richtte zich aanvankelijk op alle wijkbewoners. Iedereen mag meedoen, iedereen hoort erbij, staat op de homepage van www.stichtingikwil.nl. In de praktijk bezoeken vooral vrouwen met een migratieachtergrond of een verleden als vluchteling Ik Wil. Hoewel witte buurtbewoners en mannen welkom zijn, zijn vrouwen met een migratieachtergrond nu expliciet de doelgroep. Zoals een vrouw die erg geïsoleerd leefde en dankzij Ik Wil nieuwe mensen leerde kennen. “Ik voel me minder eenzaam en weet me geholpen. Ik ben meer mens geworden.” Ze wil zelf graag iets bijdragen maar weet nog niet wat ze kan doen.
Wederkerigheid is belangrijk bij Ik Wil. Esra Altmis: ‘Mensen willen iets terug doen, bijvoorbeeld een huiskamerdienst draaien of schoonmaken bij Ik Wil. Ze helpen elkaar ook onderling. Zo ruimde een groepje bewoners samen de tuin op van iemand wier dochter ging trouwen. Dat noemen wij sadaqa.’
Dergelijke werkzaamheden versterken de eigenwaarde van vrijwilligers en hun gevoel van gelijkwaardigheid.

Van vrijwilligerswerk naar (arbeids)participatie
Mensen kunnen bij Ik Wil verschillende soorten vrijwilligerswerk doen. Zoals zelf activiteiten organiseren, activiteiten van anderen ondersteunen, meehelpen in de huiskamer, klussen in het gebouw, taalles geven of taalmaatje worden. De ambitie is mensen voor te bereiden op participatie.
Esra: ‘We investeren veel in de vrijwilligers. We geven trainingen, inspireren hen een opleiding te beginnen en bieden informatie. We rusten hen toe op betekenisvol deelnemen in de samenleving, bijvoorbeeld als betaald vrijwilliger. De ‘ontvangers’ van onze vrijwilligers, zoals zorgorganisaties, vragen we hen een beroepsopleiding te bieden en/of de kans op een betaalde baan.’
Door voorbereiding op maatschappelijke of arbeidsparticipatie draagt Ik Wil bij aan sociale stijging van buurtbewoners in (voorheen) kwetsbare leefomstandigheden.

“Dank voor wat jullie deden. Ik kreeg bij Ik Wil de kans om te leren en daardoor vond ik werk”

Diversiteit
Ik Wil bouwde expertise op rond Diversiteit. Leyla Kalender: ‘We delen die met de buitenwereld. We geven trainingen en workshops over de inclusieve samenleving en arbeidsmarkt, ook aan werkgevers. Zij zijn immers verantwoordelijk voor een veilige werkomgeving. Onze vrijwilligers horen cliënten in de ouderenzorg soms zeggen “Wij verstaan haar niet” of “Ik wil niet geholpen worden door haar”.’
‘We willen bijdragen dat ontvangende partijen ook zover zijn om diversiteit te omarmen’, voegt Esra Altmis toe.

Professionalisering
Ik Wil begon in 2012 als burgerinitiatief. Na omzwervingen langs verschillende buurthuizen, huurde de stichting met eigen middelen een gebouw of maakte gebruik van leegstaande panden. Om niet helemaal afhankelijk te zijn van fondsen en gemeentelijke subsidies, verhuurt Ik Wil ruimtes in het pand waar men nu zit.
De stichting is in loop der jaren professioneler geworden. Leyla Kalender: ‘We zijn erg gegroeid, de vraag in de stad is groot. Door vier jaar lang mee te doen aan het programma Samen uit de armoede van het Oranjefonds, maakten we een professionaliseringsslag. Aan de orde kwam wat je theory of change is, wat je hebt nodig om een organisatie te zijn, de bedrijfsvoering, verzekering, monitoring, relaties en netwerken. We hadden een bedrijfscoach en kregen inzicht in professionalisering van de bedrijfsvoering en samenwerking met de gemeente.’ Ook werden de initiatieven van Ik Wil gemonitord. Welke aanpak van armoede werkt, e.d.

De stichting werkt nu met jaarplannen en een duidelijke focus, monitort de voortgang en heeft een zakelijke bedrijfsvoering. Met behulp van Movisie brengt Ik Wil met impactmetingen de ontwikkeling van deelnemers in kaart. En daarmee de waarde van participatie voor de inclusieve samenleving en arbeidsmarkt waarnaar zij streeft.

https://www.movisie.nl/artikel/mijn-inzet-wordt-gewaardeerd-ik-heb-weer-hoop-baan

Categorie: Arbeid en sociale zekerheid, Geen categorie, Meedoen met een beperking Tags: herstel, ontwikkeling

  • Pagina 1
  • Pagina 2
  • Pagina 3
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Pagina 37
  • Ga naar Volgende pagina »

Primaire Sidebar

Publicaties
  • Samenwerken tegen schooluitval in Amsterdam
    Contrast – 2006 “Het is onze laatste kans,” zeggen Richi, Dennise en Roos (allen 15 jaar) niet zonder gevoel voor drama. ...
  • Steun de pleegouder
    0/25 – 2005 Lisa komt op haar vijfde in het pleeggezin wonen. Een leuk en pienter kind, in een enkel opzicht ...
  • Werkdruk op de sociale werkplaats
    NRC Handelsblad – 2002 Nog niet zo lang geleden zaten mensen met een verstandelijke of lichamelijke handicap tientallen jaren hetzelfde werk ...
  • <<
  • 1
  • ...
  • 69
  • 70
  • 71
  • 72
  • 73
  • 74

Artikelen

Selecteer subcategorie
category
68317614b720d
1
1
27
Loading....

Volg mij op

  • LinkedIn

© 2025 Annemiek Onstenk, journalist | Tekst, redactie & research | Techniek WordPress | Realisatie Zin in Webdesign